Teraz już miłuję tylko Ciebie, zdążam tylko za Tobą, szukam tylko Ciebie, jestem gotów być posłusznym tylko Tobie, bo Ty sam rozkazujesz to, co sprawiedliwe, chcę być Twoją własnością. Rozkaż, proszę Cię o to, wszystko, co chcesz, lecz ulecz i otwórz moje uszy, abym słuchał słów Twoich, ulecz i otwórz moje oczy, abym widział Twoje nakazy, uwolnij mnie od głupoty, abym poznał Cię dobrze. Powiedz mi, gdzie powinienem spoglądać, aby Cię widzieć. Ufam, że spełnię wszystko, co mi rozkażesz. Przyjmij, błagam Cię, tego Twojego zbiega, o Panie, Ojcze najłaskawszy. Już mi się wydaje, że wystarczającą spłaciłem karę, bo zbyt długo byłem niewolnikiem Twoich nieprzyjaciół, których trzymasz u podnóżka nóg Twoich, i dosyć już byłem igraszką złudzeń… Rozumiem, że winienem do Ciebie powrócić. Otwórz Twoje drzwi pukającemu; naucz mnie drogi, abym doszedł do Ciebie. Jedyną moją pomocą jest moja wola; wszystko, co wiem, jest niepewne, zwodnicze, godne pogardy, a pewne i wieczne jest godne poszukiwań i to chcę czynić. Ojcze, ponieważ wiem przynajmniej to, a nie wiem, jaką drogą do Ciebie dojść można, Ty daj mi radę, Ty daj mi wskazówkę i udziel tego, co konieczne, aby czynić postęp. Jeśli ci, którzy uciekają się do Ciebie, znajdują Cię przez wiarę, daj mi wiarę; jeśli przez cnotę, daj mi cnotę; jeśli przez wiedzę, daj mi wiedzę. Pomnóż we mnie wiarę, pomnóż nadzieję, pomnóż miłość.

Nieszczerość jest wrogiem każdej przyjaźni.

Pierwotnym źródłem miłości jest Bóg.

Boże, daj mi siłę, abym mógł zrobić wszystko, czego ode mnie żądasz. A potem żądaj ode mnie, czego chcesz.

Ziemia jest twoim okrętem, nie siedzibą.

Nie chodź na rynek, wejdź w siebie, we wnętrzu człowieka mieszka prawda.

Pokora i wstyd po uczynionym grzechu daleko są milsze Bogu, niż pycha po spełnieniu dobrego uczynku.

Życie rodziców jest księgą, którą czytują dzieci.

Ten, który cię stworzył wie również, co ma z tobą zrobić.

Szukający Pana znajdą Go, a znalazłszy Go, będą Go chwalić.

Im bardziej wątpiłem w Boga, tym bardziej opieszale Go szukałem. .

Idziemy do Boga nie drogą, lecz miłością.

Zły człowiek nie chce mieć prawdy Ewangelii przed sobą, lecz za sobą. Gdy są te prawdy przed tobą, to cię prowadzą, a gdy za tobą to cię obarczają.

Cierpliwość jest towarzyszem mądrości

Oddajmy siebie w całości nie jako równowartość, ale po prostu dlatego, że nie mamy nic więcej.

Świat jest książką i ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.

Czas to ludzie, bo to ludzie tworzą czasy, dobre lub złe.

Miłość porusza się na dwóch nogach: jedną z nich jest miłość do Boga, drugą do ludzi. Rób wszystko, żebyś nie kuśtykał, ale biegnij na obu, aż do samego Boga.

Chcesz mieć radość wieczną, złącz się z Tym, który jest wieczny.

Nadmiar dobroci nie szkodzi.

W wieczności Bożej istnieje tylko jedno: trwanie; w czasie istnieje tylko jedno: przemijanie.

Co to jest czas? Kiedy nikt mnie nie pyta, wiem. Ale kiedy chcę wytłumaczyć komuś, kto o to pyta, już nie wiem.

Człowiek jest tęsknotą Boga, jest celem Jego miłości.

Wiara to wierzyć w to, czego jeszcze nie widzisz; nagrodą tej wiary jest widzieć to, w co wierzysz.

Nie ma takiego człowieka, który by nie kochał, ale cała rzecz w tym, co kocha.

Istnieją dwa rodzaje jałmużny: dawanie i przebaczanie. Dawanie tego, co dobrego zdobyłeś; przebaczanie tego, co wycierpiałeś.

Wiara jest źródłem modlitwy. Jeżeli źródło wiary wyschnie, nie może płynąć potok modlitwy.

Łzy są kroplami krwi duszy.

Jeśli chcesz być wielki, zaczynaj od rzeczy małych. Zakładaj głęboki fundament pokory, skoro zamierzasz budować wysoko.

Człowiek, tak jak nie może sam siebie stworzyć, tak nie może sam siebie uszczęśliwić.

Dusza żywi się tym, z czego się cieszy.

Kto kocha siebie a nie Boga, nie kocha siebie; kto natomiast kocha Boga a nie siebie, siebie kocha.

Człowiek jest tyle wart, ile jest w stanie kochać.

Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka. Może mu tylko dopomóc wyszukać prawdę we własnym sercu, jeżeli ją posiada.

Jaka miłość – taki człowiek.

Lepiej uczyć się rzeczy pożytecznych niż podziwianych.

Przede wszystkim powinniście wystrzegać się podejrzeń, ponieważ są one trucizną zabijającą przyjaźń.

Dopełnieniem wszystkich naszych dzieł jest miłość.

Gdy miłość kimś zawładnie, to przemienia go w to, co miłuje.

Dlaczego płacz słodkim jest dla nieszczęśliwych?

Nie mieczem, lecz krzyżem uczynił Chrystus ziemię sobie poddaną.

Bóg jest bliżej nas, niż my siebie samych.

Nasze pragnienia zawsze się modlą, choćby wargi milczały.

Jeżeli cię przestrasza praca, wspomnij na nagrodę.

Nie powinniśmy kochać ludzi na tyle, aby dla nich kochać ich występki, a nie powinniśmy nienawidzieć występków na tyle, aby dla nich nienawidzieć ludzi.

Gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, tam wszystko jest na swoim miejscu.

Pracuj tak, jakby wszystko zależało od ciebie ale ufaj tak, jakby wszystko zależało od Boga.

I chodzą ludzie podziwiać szczyty gór i wzdęte fale morza, i szerokie nurty rzek, i przestwór oceanu, i kręgi gwiezdne, a siebie zaniedbują.

Nie zatrzymujmy nieprzyjaźni względem kogokolwiek w naszych sercach, bo gdy w sercu zbierze się dużo nienawiści, ono niszczeje.

A biada milczącym o Tobie, że mając mowę, stali się niemymi.

Sprawiedliwości musi się stać zadość, choćby świat miał zginąć.

Nie zawsze nieznajomość zła jest złem.

Szczęśliwy kto kocha Ciebie, przyjaciela w Tobie, a nieprzyjaciela ze względu na Ciebie.

Przyjacielowi chwalącemu i nieprzyjacielowi ganiącemu nie należy we wszystko wierzyć.

Błądzenie jest rzeczą ludzką, ale dobrowolne trwanie w błędzie jest rzeczą diabelską.

Prawdziwą radość można tu sobie przygotować, ale uzyskać ją można dopiero w przyszłym życiu.

Bóg jest najlepiej znany w tym, że Go nie znamy.

Szczęśliwy jest człowiek, który posiada to, czego chce, a nie chce nic złego.

Dajcie mi modlące się matki, a uratuję Świat.

O tyle stajesz się z dnia na dzień piękniejszy, o ile wzrasta w tobie miłość. Bo miłość jest ozdobą duszy, jest jej pięknem.

Wierzę, aby zrozumieć.

Jeśli mówisz, mów z miłości. Jeśli upominasz, upominaj z miłości. Jeśli przebaczasz, przebaczaj z miłości.

Początkiem dobrych czynów jest wyznanie złych.

Rozumiej, abyś mógł wierzyć, wierz, abyś mógł rozumieć.

Dwojako chybiamy w naszych stosunkach z ludźmi: gdy ich krzywdzimy i gdy im nie pomagamy, choć pomóc możemy.

Zło jest-ci to żadna natura, a nazwa ta nie oznacza niczego innego jak tylko brak dobra.

Niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwości.

Złem jest złe używanie dobra.

Przemoc przyzwyczajenia pociąga i pęta ducha nawet wbrew jego woli, ale nie bez jego winy.

Słowo w żłobie kwiliło jako nie umiejące mówić dziecię, bez którego niema byłaby cała mowa ludzka.

Strumień łaski nie wspina się na wzgórza pychy, lecz spływa w doliny pokory.

Tam gdzie jest miłość, nie ma cierpienia, a jeśli nawet jest, to samo staje się przedmiotem miłości.

Śmierć, której ludzie się boją, to jest odłączenie duszy od ciała, natomiast śmierć, której ludzie się nie boją, a bać powinni, to jest odłączenie od Boga.

Porządek jest rozmieszczeniem równych i nierównych rzeczy z wyznaczeniem odpowiedniego dla każdego z nich miejsca.

Pracuj tak, jakby wszystko zależało od ciebie ale ufaj tak, jakby wszystko zależało od Boga.

Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka, może mu tylko dopomóc w wyszukiwaniu prawdy we własnym sercu, jeżeli ją posiada.

Odnaleźć stałość w odczuwanych sprzecznościach – oto jest cel walki z samym sobą.

Bóg miłuje nas takimi, jakimi będziemy, a nie takimi, jakimi jesteśmy.

Człowieku, naucz się tańczyć, bo inaczej aniołowie w niebie nie będą wiedzieć, co z tobą zrobić.

Każdy musi być zły i cielesny z powodu Adama, który pozbawił nas wolności wyboru nie grzeszenia.

Źródło:

http://www.guadalupe.opoka.org.pl/prowadzmnie/cytaty_sw_Augustyna_z_Hippony.html

W poniedziałek, 28 sierpnia, obchodzimy w Kościele wspomnienie liturgiczne św. Augustyna (354-430), biskupa Hippony, doktora Kościoła i jednego z największych teologów w jego historii. Warto wspomnieć, że jest on jednym z przykładów wielkiego nawrócenia. Dorastając, przyjął hedonistyczny styl życia. Niezrażona tym jego matka, św. Monika, przez wiele lat modliła się o jego nawrócenie. Augustyn czytał wiele dzieł filozoficznych, sięgnął także po Biblię, zaczytując się przede wszystkim w Listach św. Pawła. Już wtedy zaczęła się w nim budzić wiara. Ostatecznym powodem do całkowitej przemiany było pewne wydarzenie. Pewnego dnia, płacząc pod wpływem wewnętrznego wzburzenia, wybiegł do ogrodu, by w odległym kącie położyć się pod drzewem i się modlić. Wtedy usłyszał z sąsiedniego ogrodu śpiew dziecka, które powtarzało słowa: “Tolle, lege! – Weź, czytaj!” Augustyn odniósł te słowa do siebie, odczytując je jako znak Opatrzności Bożej. Powrócił do domu, sięgnął do Listu do Rzymian. Jego oczy trafiły na przypadkowe słowa: “Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości, ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom” (Rz 13, 13-14). Doznał przy tym wyzwolenia z przywiązania do seksu, a w jego sercu zrodziła się chęć zachowania celibatu. Przeżycie to na trwałe zmieniło jego życie.

Źródło:

http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/04-24e.php3

Poleć innym!