Dziś druga część naszego cyklu przypominającego mało znane punkty z Kodeksu prawa kanonicznego (zobacz cz. 1). Czas święta Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana jest doskonałym momentem, by przypomnieć o przestrogach, jakie KPK przekazuje duchownym, zwłaszcza odnośnie do ich życia osobistego. Wezwanie do przekazywania swoich zbytków dla dobra Kościoła i na dzieła miłości możemy odczytywać jako zachętę do naśladowania Chrystusa i wypełniania Jego misji królewskiej (służenia innym).

Kan. 277 – § 2. Duchowni powinni odnosić się z należytą roztropnością do osób, do których uczęszczanie mogłoby narazić na niebezpieczeństwo ich obowiązek zachowania wstrzemięźliwości lub wywołać zgorszenie wiernych.
Kan. 282 – § 1. Duchowni powinni prowadzić życie proste i powstrzymywać się od wszystkiego, co trąci próżnością.
§ 2. Z dóbr, które im przypadły z racji wykonywania kościelnego urzędu, to, co im zbywa po zapewnieniu godziwego utrzymania i wypełnieniu wszystkich obowiązków własnego stanu, niech zechcą przeznaczyć na dobro Kościoła i dzieła miłości.
Kan. 285 – § 2. Duchowni niech unikają tego, co chociaż nie jest nieprzyzwoite, jednak obce stanowi duchownemu.
Kan. 287 – § 2. [Duchowni] Nie mogą brać czynnego udziału w partiach politycznych ani w kierowaniu związkami zawodowymi, chyba że – zdaniem kompetentnej władzy kościelnej – będzie wymagała tego obrona praw Kościoła lub rozwój dobra wspólnego.

Od redakcji: Święto ku czci Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana obchodzimy w Kościele dzisiaj.

Poleć innym!