Jak skutecznie korzystać z sakramentu pokuty i pojednania?

Każdy sakrament jest widzialnym znakiem łaski, ktorej często nie widzimy gołym okiem. Tak jak każdy sakrament, tak też sakrament pokuty posiada podwojną skuteczność. Ta pierwsza skuteczność jest całkowicie niezależna od człowieka – nazywamy ją ex opere operato. Oznacza, iż sakrament jest skuteczny przez sam fakt jego udzielania.

Niezależnie od kondycji i dyspozycji duchowej udzielającego sakrament oraz od przyjmującego go jest obiektywną skutecznością sakramentu na skutek tego, że głównym działającym jest Jezus Chrystus. Stąd wypływa prawda, że gdy szafarz sprawuje sakrament, sprawuje go w imieniu Jezusa Chrystusa i w imieniu Kościoła. Szafarz nigdy nie jest właścicielem sakramentu i nie może go sprawować po swojemu, ale czyni to tak, jak czyni to Kościoł. Rownież osobie, ktora przyjmuje sakrament, zaleca się, aby miała odpowiednią dyspozycję do przyjęcia sakramentu, to znaczy, aby nie sprzeciwiała się jego działaniu lub nie przyjmowała go w postawie obojętności. To jest pierwsza skuteczność, całkowicie niezależna od człowieka.

Drugi rodzaj skuteczności zależy od tego, kto i w jaki sposob przyjmuje sakrament. Na owocność sakramentu ma wpływ uosobienie przyjmującego. Tę skuteczność nazywamy ex opere operantis.

Wyjaśniając, posłużę się przykładem: wartość naszej osobistej modlitwy zależy od naszej dyspozycji, uwagi, skupienia, od tego, czy sercem przylegamy do Chrystusa. Kiedy brak tych czynników, wowczas nie odnosimy pełnej korzyści z modlitwy.

Bardzo często o takim sposobie bycia z Bogiem, nie na sposob serca, ale na sposob zwyczajnej, zewnętrznej praktyki, mówi Pismo Święte. W Księdze Izajasza odnajdujemy skargę Boga: „ten lud zbliża się do Mnie tylko w słowach, i sławi Mnie tylko wargami, podczas gdy serce jego jest z dala ode Mnie” (Iz 29,13). Lud zbliża się do Boga tylko w słowach, sławiąc Go wyłącznie wargami, podczas gdy serce pozostaje z dala od Niego, co oznacza, że cześć oddawana Bogu jest tylko wyuczonym zwyczajem i nie przynosi takiego owocu, jaki przynosiłaby modlitwa płynąca z głębi serca.

Niniejsza publikacja dotyczy sakramentu pokuty i pojednania właśnie w kontekście tej drugiej skuteczności, ktora zależy od naszego usposobienia, od naszej dyspozycji wewnętrznej. Chciejmy pochylić się nad przygotowaniem do tego sakramentu, by skuteczniej z niego korzystać.

Fragment wstępu ks. Krzysztofa Kralki SAC z książki Przygotowanie do spowiedzi świętej

Wydawnictwo Apostolicum, stron 128

Siedem spotkań z Jezusem. Medytacje z Ewangelią św. Jana

Siedem spotkań z Jezusem – siedem, choć tak naprawdę jedno. Przed nami fragmenty Słowa Bożego oraz siedem refleksji opartych o Ewangelię według św. Jana, których celem jest doprowadzenie nas do spotkania z Jezusem. W biblijnym znaczeniu cyfra siedem oznacza pełnię, doskonałość – to, w czym nie ma już braku.

Siedem spotkań z Jezusem to okazja do tego, abym „niedoskonały ja” mógł się spotkać z „doskonałym Nim” – Jezusem. Zapraszamy więc, abyśmy przyszli do Niego z tym, co nas stanowi, z całym bagażem naszych doświadczeń, z naszą historią życia, z tym, co dziś przeżywamy. Stańmy przed Nim w prawdzie o nas, tacy, jacy jesteśmy i prośmy Go, by On tłumaczył nam nasze życie.

W drodze do Jezusa będą nam towarzyszyć nowotestamentalni bohaterowie Ewangelii św. Jana. Przyglądając się ich spotkaniu z Mistrzem z Nazaretu, będziemy szukać w tych ewangelicznych scenach siebie samych oraz odpowiadać na pytania, które w naszym imieniu zadali już biblijni bohaterowie. Jan Chrzciciel pomoże nam odkryć naszą tożsamość, zobaczyć, kim jesteśmy przed Jezusem.

Z Natanaelem będziemy poznawać najgłębszą prawdę o nas samych, to, co jest ukryte i niewidoczne, to, co intymne i schowane głęboko w nas. Nikodem uświadomi nam, że spotkania z Jezusem potrzebują także nasze ambicje, żądze i potrzeby, a Samarytanka nauczy nas słuchać Boga, który przemawia poprzez nasze pragnienia. Kobieta cudzołożna zaprowadzi nas w ciemne obszary naszego życia ipomoże od- naleźć tam Jezusa. Z kolei niewierny Tomasz odkry- je miejsca niewiary i braku zaufania, by ostatecznie poddać je pod panowanie Jezusa i Jemu zawierzyć swoje życie.

Zanim wyruszymy w drogę i będziemy się przyglądać tym fascynującym spotkaniom, przyjrzyjmy się najpierw naszym intencjom. Każde spotkanie czemuś służy. U początku tej drogi trzeba więc nam odpowiedzieć sobie na zasadnicze pytanie: Czego szukam? Czego oczekuję od Jezusa? Dlaczego chcę się z Nim spotkać?

Wydawnictwo Apostolicum, stron 92

Poleć innym!