Dwa wrześniowe dni: święto Podwyższenia Krzyża świętego (14 września) oraz wspomnienie Matki Bożej Bolesnej (15 września) w samym środku okresu zwykłego przypominają nam o tajemnicach wiary, na których skupiamy się głównie w okresie Wielkiego Postu.

W czasie prześladowań rzymskich, które nastąpiły po 70 r. krzyż, na którym umarł Jezus, zaginął. Dopiero po zakończeniu prześladowań chrześcijan, w IV wieku, matka cesarza Konstantyna – św. Helena – zarządziła poszukiwania krzyża Chrystusa. Legenda głosi, że znaleziono trzy krzyże (ten, na którym umarł Chrystus oraz te, na których zmarli wiszący z nim łotrowie) – identyfikacja odbyła się poprzez zetknięcie kolejno z każdym krzyżem zwłok zmarłego. Gdy dotknięto go krzyżem, na którym umarł Chrystus, zmarły odzyskał życie. Od tego czasu rozpoczęło się obchodzenie święta Podwyższenia Krzyża świętego. Nazwa święta wzięła się stąd, że chrześcijanie, radując się odnalezieniem krzyża, brali udział w „podwyższeniu Drzewa Krzyża”, które polegało na podnoszeniu go w czterech miejscach świątyni dla adoracji.

W 614 r. Jerozolimę zdobyli Persowie, którzy, widząc kult, jakim otaczany był Chrystusowy krzyży, wywieźli go z miasta. Po piętnastu latach odzyskał go cesarz bizantyjski Herakliusz. Po tym wydarzeniu święto Podwyższenia Krzyża znów nabrało rozmachu. Na wielką skalę kult Krzyża rozszerzył się w średniowieczu, gdy w duchowości ogromną rolę zaczęły odgrywać kult Męki Pańskiej, specjalne misteria, pieśni pasyjne. W tym czasie krzyż Chrystusa był już podzielony na tysiące relikwii, które znajdują się w kościołach w różnych zakątkach świata.

W te dwa wyżej wspomniane wrześniowe dni klimat w liturgii zmienia się. Podobnie jak w Wielkim Poście śpiewamy pieśni ku czci Krzyża świętego, pasyjne pieśni o krzyżu i bolejącej Matce stojącej pod krzyżem swojego Syna. Krzyż jest najważniejszą relikwią chrześcijaństwa. Podwyższenie Krzyża świętego przypomina nam, że to na krzyżu dokonało się nasze zbawienie a krzyż jest znakiem Chrystusowego zwycięstwa nad naszym grzechem. To krzyż stoi w centrum naszej wiary i należna jest mu szczególna cześć.

Ku czci świętego Krzyża zbudowano mnóstwo kościołów. W naszym kraju jest ich przeszło sto. Istnieją też rodziny zakonne pod wezwaniem św. Krzyża. Największa to założone w XIX w. zgromadzenie Świętego Krzyża. Krzyże upamiętniające śmierć Chrystusa znajdują się w każdym katolickim domu, w wielu przydrożnych kapliczkach; nosimy je na szyi. Cześć krzyżowi oddajemy również, żegnając się na początku i na końcu każdej modlitwy. Warto właśnie w tym szczególnym wrześniowym dniu, gdy Kościół zwraca nasze oczy w sposób szczególny ku tajemnicy Krzyża, uświadomić sobie, jak ważny powinien być dla nas krzyż i w jaki sposób możemy pogłębiać cześć wobec krzyża w naszym życiu, ku głębokiemu pożytkowi duchowemu.

Krzyżu święty, drogo naszego zbawienia, bądź uwielbiony w każdym dniu naszego życia. Jezu Chryste umęczony, prosimy, by Twoja Najdroższa Krew obmywała nasze grzechowe rany, teraz i na wszystkie wieki wieków. Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami.

Paweł Pomianek

Poleć innym!