W upublicznionej niedawno wypowiedzi papież emeryt Benedykt XVI przypomniał prawdę o tym, że dialog międzyreligijny nie może zastąpić misji głoszenia Ewangelii. Kościół od początku swych dziejów niezmiennie wzywał do nawrócenia. Poniżej trzy fragmenty z „Dziennika duszy” św. Jana XXIII, które pokazują, jak głęboko żył tą prawdę Dobry Papież Jan.

(…) ile dusz, błądzących wśród tego morza islamizmu, judaizmu i prawosławia, można by pozyskać dla Chrystusa! Naszym poważnym i świętym obowiązkiem jest naśladowanie tych rybaków z Bosforu, w pracy dniem i nocą, z zapalonymi pochodniami, każdy na swej małej łodzi, a wszyscy podporządkowani przywódcom duchowym.

Jan XXIII, Dziennik duszy, Kraków 2014, ss. 320.
Z rekolekcji w listopadzie 1939 r.

Na mnie, na wszystkich kapłanach i wszystkich katolikach ciąży poważny obowiązek przyczynienia się do nawrócenia niewiernego świata, pracowania nad tym, by heretycy i schizmatycy powrócili do jedności Kościoła, głoszenia Chrystusa także Żydom, którzy go zabili. Za wynik naszej pracy nie jesteśmy odpowiedzialni. Jedyną pociechą, rodzącą pokój wewnętrzny, jest myśl, że Zbawicielowi bardziej niż nam zależy na zbawieniu dusz, że choć chce je zbawiać przy naszym współudziale, jednak to dzieło dokonuje się przez łaskę, której nie zabraknie w odpowiedniej chwili. Ta chwila będzie dla naszego ducha uwielbionego w niebie jedną z najpiękniejszych niespodzianek.

Jan XXIII, Dziennik duszy, Kraków 2014, ss. 340.
Z notatki zapisanej 29 listopada 1940 r.

Podróż do Afryki Północnej sprawiła, że z większą jeszcze wyrazistością ukazał mi się problem nawracania niewiernych. To jest cel, dla którego istnieje Kościół i stan kapłański, do niego zmierza prawdziwa i dobra dyplomacja: „Daj mi dusze, a inne rzeczy zabierz sobie” [Rdz 14,21].

Jan XXIII, Dziennik duszy, Kraków 2014, ss. 367-368.
Z notatki zapisanej w Wielki Piątek 1950 r.

Poleć innym!