Czas wyboru
● Rozważa: ks. Jakub Dzierżak ●

Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam

Obserwując od jakiegoś czasu sytuację Kościoła w Polsce, coraz bardziej dostrzegam polaryzację społeczeństwa oraz narastające napięcie, które zmusza do podjęcia jasnej, konkretnej decyzji: czy chcę iść przez życie z Jezusem czy też nie? Każda z możliwych decyzji będzie musiała być poparta klarownym postępowaniem. Nie ma już drogi kompromisu.

Dzisiejsza Ewangelia, w kontekście tego, co dzieje się w naszym kraju oraz społeczeństwie Europy Zachodniej, jest bardzo wymowna. Widzimy, jak głęboki kryzys dotyka Kościół najpierw w sferze zewnętrznej – instytucjonalnej. Kapłani, zwłaszcza ci na wyższych szczeblach hierarchii, są coraz bardziej obrzucani mową nienawiści w mediach, a społeczne zaufanie wobec nich maleje. Niestety, przyczyniają się do tego również ich gorszące działania, jak chociażby ostatni skandal – morderstwo dokonane przez księdza w archidiecezji warszawskiej. Ludzie przestają uczęszczać na nabożeństwa i krytykują coraz odważniej to, co kapłani głoszą na ambonach. Słabnie również sfera wewnętrzna w Kościele, a przejawia się to w coraz większej obojętności na przykazania Boże. Pozwalamy sobie na grzechy, które dawniej były uznawane za absolutnie niemoralne i przymykamy na to oko, czasem może nawet tłumacząc to jakimiś wzniosłymi hasłami o tolerancji i wzajemnym szacunku. Jesteśmy także bardziej podatni na manipulacje dotyczące naszej wiary. Wydaje się również, że kiedyś co prawda dużo więcej ludzi brało udział w kościelnych nabożeństwach, jednak spora część robiła to z czystego przyzwyczajenia, tradycji lub dla świętego spokoju ze strony rodziców lub dziadków. Dziś, w moim odczuciu, mamy do czynienia z pewnym „klarowaniem” się sytuacji w Kościele. Zostaje w nim coraz mniej ludzi (oczywiście pod względem praktykowania, bo formalnie jeszcze nie mamy fali apostazji), ale ci, którzy pozostają, wykazują większe zrozumienie tego, o co tak naprawdę w Kościele chodzi albo raczej o Kogo.

W tym kontekście Ewangelia wybrzmiewa bardzo mocno. Z jednej strony Jezus nie czaruje nas wizją sielankowego życia osoby wierzącej. Przeciwnie – za przywilej wiary i życia wiecznego trzeba będzie zapłacić wysoką cenę na tym świecie. Walka duchowa ciągle trwa i szatan próbuje zbierać jak największe żniwo. Prześladowanie Kościoła – co prawda nie krwawe, ale być może bardziej wyrafinowane – powoduje, że nawet we własnym domu nie do końca można czuć się bezpiecznie, gdy najbliżsi mają zupełnie inne podejście do spraw duchowych. Opowiedzenie się za Jezusem może skutkować nawet popsuciem relacji rodzinnych czy przyjacielskich. Warto zadać sobie pytanie – jeśli znalazłbym się w takiej sytuacji: kogo bym wybrał? Jaka rzeczywistość mnie bardziej pociąga i jest dla mnie cenniejsza – życie z Jezusem czy szukanie oparcia na tym świecie?

Z drugiej strony, Jezus zapowiada rzucenie ognia na ziemię. Ogień ten możemy bardzo różnie rozumieć, np. jako Ducha Świętego lub po prostu gorliwość głoszenia Ewangelii. W naszym coraz bardziej spolaryzowanym świecie potrzeba dzisiaj czytelnego ogłaszania Dobrej Nowiny, popartego autentycznym życiem, zgodnym z tym, czego naucza Jezus i Kościół. Już nie wystarczą czyste deklaracje, że ja to jestem wierzący, a w domu nie można ze mną wytrzymać, bo wszystkich wokół terroryzuję swoim egocentryzmem. Dziś potrzeba świadków, którzy są gotowi na wszystko – może nawet na duchowe męczeństwo – nie tylko kapłanów, ale również osób świeckich. Nie możemy marnować czasu na bylejakość i zabawę w wiarę. Świat potrzebuje Ewangelii jak soli, która nadaje smak i chroni przed zepsuciem.

Czy jesteś gotowy wejść na serio w bycie uczniem i świadkiem Jezusa Chrystusa w naszej rzeczywistości?

————–

Ks. Jakub Dzierżak – prezbiter diecezji rzeszowskiej, pochodzący z Sanktuarium pw. Matki Bożej Łaskawej w Chmielniku. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk Ks. Bp. Jana Wątroby w 2020 roku. Studiuje nauki biblijne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął. Chrzest mam przyjąć, i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie.
Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie podzielonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej».

Poleć innym!