Wyprowadzić z siebie dawne przyzwyczajenia!
● Rozważa: ks. Mikołaj Czurczak●

Osiemnasta Niedziela Zwykła, rok B (4.08.2024)
Ewangelia: Mt 13, 47-53 ●

Jeżeli Bóg dał nam łaskę robienia czegoś nowego, to powinniśmy, nawet gdy przyjdą trudy, nie poddawać się i nie rozpaczać, ale podejmować trud nowego zadania.

Każda zmiana w naszym życiu jest pewnego rodzaju wyjściem. Kończymy szkoły, studia, zmieniamy zakłady pracy, stanowiska, urzędy. Decydujemy się na założenie rodziny, na kolejne inwestycje. Niekiedy też chęć zmiany wiąże się z pragnieniem wyjścia z pewnego przyzwyczajenia, które już znamy i tak naprawdę nie przynosi nam pożytku, a czasem wręcz zachęca do kombinowania i do grzechu. Często wiąże się to z pozostawieniem przyjaciół, rodziny, znajomych, ulubionych miejsc. W końcu przychodzi ten nasz upragniony ,,nowy dzień”, którego tak bardzo pragnęliśmy i do którego dążyliśmy. Wówczas stajemy przed nową rzeczywistością, gdzie w trudnej sytuacji nie mamy jak udać się po pomoc tam, gdzie zwykle to czyniliśmy. W takich sytuacjach zaczynamy narzekać, oskarżać się i załamywać oraz tracić czas nad rozmyślaniem nad tym, że ,,dawniej było lepiej”. Czy nie tracimy wtedy cennego czasu, który właśnie biegnie i moglibyśmy zająć się sprawami pożytecznymi?

Mamy zawsze kilka opcji. Możemy wrócić do dawnego miejsca, jednak często jest ono już zajęte. Wtedy, nie mając przyzwoitego zajęcia, mamy za dużo czasu i łatwo jest nam popaść w niewolę grzechu – a skoro Bóg dał nam łaskę i błogosławieństwo na zmierzenie się z nową rzeczywistością, to nie jest to nic innego jak lekceważenie Jego Boskiej mocy i marnowanie swoich talentów, o czym przypomina Leon Wielki, ,,Chrześcijaninie! Poznaj swoją godność. Stałeś się uczestnikiem Boskiej natury, porzuć więc niegodne obyczaje przeszłego życia i już do nich nie wracaj. Pomnij, do jakiej należysz Głowy i jakiego Ciała jesteś członkiem. Pamiętaj, że zostałeś wyrwany z mocy ciemności i przeniesiony do światła i Królestwa Bożego”.

W dzisiejszej perykopie ewangelicznej też rozpoczyna się nowy dzień. Ludzie, którzy widzieli cud rozmnożenia chleba, szukają Jezusa. Jednak czynią to ze względu na to, że umie czynić cuda i zaspokaja ich pragnienia fizjologiczne. Nie mają świadomości, że noc zarówno dla Jezusa, jak i dla jego uczniów była ciężka. Uczniom bez Jezusa trudno było przeprawić się przez Jezioro w czasie burzy; natomiast po pojawieniu się Jezusa od razu znaleźli się u celu swojej podróży.

Co nas może zachęcić do podejmowania trudu? Ludzie pytają dziś Jezusa: „Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?”. Bibliści tłumaczą czasownik jako nie tyle: „co czynić”, ile raczej: „pracować”. Zatem jeżeli Bóg dał nam łaskę robienia czegoś nowego, to powinniśmy, nawet gdy przyjdą trudy, nie poddawać się i nie rozpaczać, ale podejmować trud nowego zadania. Z czasem nie tylko będziemy w nowym środowisku fizycznie, ale i duchowo, a to stare więzienie dawnych przywiązań z nas wyjdzie, dzięki nowym doświadczeniom i znajomościom. Pomocą w tym wychodzeniu niech dla nas będzie przykład tych ludzi z Ewangelii. Przywołują oni sytuacje przodków, których Bóg obdarzył manną z nieba. Jak mówi nam Księga Wyjścia, manna miała smak m.in. miodu, a z kolei Ziemia Obiecana była określana jako ,,kraina mlekiem i miodem płynąca”. Zatem manna dawała im przedsmak tego, do czego dążyli. Dlatego skoro Bóg daje nam możliwość uczestniczenia w nowej rzeczywistości, której sami nieraz pragniemy, to podejmijmy ten trud, a będziemy szczęśliwi.

————–

ks. Mikołaj Czurczak – kapłan Diecezji Rzeszowskiej, w maju 2023 roku przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie pełni posługę wikariusza w parafii p.w. Bożego Ciała i Matki Bożej z Lourdes w Rzeszowie.

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że na brzegu jeziora nie ma Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?»
W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec».
Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?»
Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał».
Rzekli do Niego: «Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”».
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu».
Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!»
Odpowiedział im Jezus: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».

Poleć innym!