Od stuleci w mikstackiej społeczności parafialnej czczona jest św. Agata, nazywana czasami świętą od chleba, wody i soli. Dlaczego właśnie tak? Bo dawniej w wielu świątyniach w jej liturgiczne wspomnienie błogosławiło się chleb, sól i wodę. Chociaż w wielu miejscach zwyczaj ten zanikł, to w naszej wspólnocie zachował się do dnia dzisiejszego.

Pewnie wiele osób słyszało o odbywającym się w Mikstacie odpuście ku czci św. Rocha z obrzędem błogosławieństwa zwierząt. Oprócz niego przeżywamy również odpust ku czci Świętej Trójcy, bo pod takim wezwaniem jest nasza fara, oraz właśnie odpust ku czci św. Agaty, czczonej w ołtarzu bocznym naszej świątyni. Czcili św. Agatę nasi przodkowie i ten kult patronki przed pożarami przekazali kolejnym pokoleniom. Zapewne znane jest wielu przysłowie „Chleb i sól św. Agaty chronią przed ogniem chaty”. Właśnie kult św. Agaty sięga w mikstackiej parafii czasów, kiedy drewniana zabudowa sprawiała, że pożary często niszczyły domostwa i dobytek ludzki.

Zgodnie z tradycją, w niedzielę 5 lutego odbyły się uroczystości ku czci św. Agaty. Sumę odpustową zazwyczaj w tym dniu sprawują kapłani z Domu Jana Pawła II w Ostrowie Wielkopolskim. Uroczystej koncelebrze przewodniczył w tym roku ks. kanonik Jerzy Rychlewski, który podczas wszystkich mszy świętych głosił homilię. Nie było dotychczas w naszej świątyni aż tylu kapłanów współcelebrujących sumę ku czci św. Agaty.

Na początku homilii ks. Rychlewski zaznaczył, że przybywamy na tę Eucharystię, by spotkać się z Bogiem i drugim człowiekiem. Kaznodzieja podkreślił, że to spotkanie jest okazją, by powiedzieć Bogu proste, ale jakże ważne słowa: dziękuję, przepraszam i proszę. Jak podkreślił ks. kanonik, zgromadziła nas w ten niedzielny dzień także św. Agata – młodziutka dziewica i męczennica. Zaznaczył, że dziś w wielu zakątkach świata, także w naszym kraju, ludzie są prześladowani za wiarę. Celebrans wskazał, że święci są dla nas wspaniałymi wzorami, ale tym najwspanialszym jest Chrystus. Zachęcał, byśmy w różnych okolicznościach życia, kiedy nie wiemy, co mamy zrobić, w cichości serca pytali Boga o sposób rozwiązania danej sytuacji.

W dalszej części homilii ks. kanonik zwrócił uwagę na rolę świętych, akcentując, że wielu z nich spotykamy na drogach naszego życia. Celebrans, dzieląc się ze zgromadzonymi w mikstackiej świątyni świadectwem spotkania z bł. kard. Stefanem Wyszyńskim, podkreślił, że odznaczał się On niezwykłą skromnością i otwartością na drugiego człowieka. Kontynuując, kaznodzieja pytał, czy naśladujemy świętych. Dodał, że tak wielu ludzi we współczesnym świecie jest zagubionych, dlatego powinniśmy być dla nich świadkami Chrystusa.

Celebrans podzielił się również świadectwem ze swego życia, kiedy doświadczył głodu Boga. W czasach seminarium odbywał służbę wojskową i przez pół roku nie miał możliwości korzystania z sakramentu pokuty ani uczestniczenia w Eucharystii. Ks. kanonik zachęcał byśmy korzystali z możliwości przyjmowania Jezusa w Komunii św. i udziału we Mszy św., ale także spełniali dobre uczynki, stając się świadkami wiary w swoich środowiskach. Kończąc homilię, kaznodzieja podkreślił, że życie szybko przemija, a kiedy się zakończy, nie będziemy już mieli szansy, by nadrobić utracone okazje do czynienia dobra i świadczenia o Jezusie Chrystusie.

Po zakończonej Eucharystii, główny celebrans wraz z ks. Leszkiem Wojtasikiem i ks. proboszczem udali się przed ołtarz św. Agaty. Tu została odmówiona litania ku czci świętej oraz modlitwa błogosławieństwa chleba i wody. Następnie ks. kan. pobłogosławił chleb i wodę. Wiele osób zabrało ze sobą pobłogosławiony kawałek chleba. Ma on chronić domy przed pożarami, zapewnić dostatek, ale także zabierany przez udających się w daleką podróż ma pomagać w przeżywaniu rozłąki z bliskimi. Warto jeszcze przypomnieć, że wstawiennictwa św. Agaty przyzywają osoby chore na raka piersi.

Uroczystość uświetnił chór prowadzony przez s. Beatę Czop.

Trochę żal, że zanika wiele pięknych zwyczajów, także błogosławieństwo chleba, soli i wody we wspomnienie św. Agaty. W Mikstacie jest ono nadal kultywowane i trzeba mieć nadzieję, że zechcą je kontynuować także kolejne pokolenia.

Tekst: Małgorzata Strzelec
Zdjęcia: ks. kan. Krzysztof Ordziniak

Poleć innym!