Nie ma większej miłości
● Rozważa: ks. Jakub Dzierżak ●

II niedziela zwykła, rok A (15.01.2023 r.)
Ewangelia: J 1,29-34 ●

O ile nie mamy raczej kłopotu ze zrozumieniem sensu liturgicznych okresów Adwentu, Bożego Narodzenia czy też Wielkiego Postu i Wielkanocy, o tyle okres zwykły, który rozpoczęliśmy tydzień temu, wydaje się dość niejasny. Tymczasem właśnie teraz odsłania się nam piękno Zbawiciela w szczegółach.

Okres zwykły obejmuje treściowo życie dorosłego Jezusa, który głosi Ewangelię od momentu rozpoczęcia działalności w Galilei, czyni cuda, powołuje uczniów i odsłania tajemnice Boga dla wszystkich – uczonych i nieuczonych. Można też powiedzieć, że okres zwykły to tak jakby tajemnice światła różańca świętego – obejmują czas pomiędzy Jego dzieciństwem a męką, śmiercią i zmartwychwstaniem.

Ewangelia drugiej niedzieli zwykłej w tym roku ukazuje nam Chrystusa jako Baranka Bożego. W taki sposób ogłosił Go swoim słuchaczom Jan Chrzciciel zaraz po chrzcie Jezusa. Co to znaczy, że Jezus jest Barankiem Bożym? Aby lepiej to zrozumieć, pomogą nam I czytanie z tej niedzieli oraz psalm responsoryjny.

W I czytaniu – fragmencie z Księgi proroka Izajasza – czytamy wyjątek z Drugiej Pieśni o Słudze Pańskim, który ma pociągnąć do wiary nie tylko Izraela, ale także inne narody świata. Dziś jako chrześcijanie wiemy doskonale, że tym zapowiadanym przez proroctwo Sługą jest Jezus. Prorok Izajasz umieścił w swojej księdze jeszcze inne pieśni o Słudze Pańskim. Pierwsza z nich opisuje Go jako umiłowanego przez Boga i obdarzonego Duchem Świętym (to właśnie usłyszeli i zobaczyli także świadkowie chrztu Jezusa, którego udzielił Mu Jan Chrzciciel). Czwarta pieśń natomiast jest opisem wielkiego cierpienia, jakiemu zostanie poddany Sługa Pański, aby zbawić ludzi. Tę pieśń czytamy zawsze w Wielki Piątek. Można więc powiedzieć, że Jezus jako Baranek Boży jest Bogiem, który oddaje się dla nas całkowicie i w ten sposób przekonuje nas o Bożej miłości, która nie jest tylko dla Niego samego, ale też i dla nas. Jego miłość do nas jest tak ogromna, że On nawet poddaje się ludzkiej nienawiści i pozwala się przybić do krzyża.

W Psalmie 40 widzimy proroctwo zapowiadające Jezusa jako Wybrańca, który chętnie przyjdzie na świat wypełnić wolę Bożą. Posłuszny do końca wypełni wszystko, co zostało zawarte w planie Bożym, łącznie z ofiarowaniem swojego życia, aby zło zostało pokonane. Nie złoży ofiary całopalnej ze zwierzęcia, jak czynili to ówcześni kapłani, ale złoży ofiarę z samego siebie jako Kapłan i Żertwa jednocześnie.

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi,
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy.
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.

Może to dość brutalne obrazy, ale one jednocześnie pokazują ogrom miłości Boga do nas. Często mierzymy miłość poprzez poświęcenie, jakie człowiek jest w stanie ponieść dla kogoś innego. Czy może istnieć większa miłość od tej, gdy Bóg Wszechmogący, Pan wszystkiego, co istnieje, schodzi na ziemię, przybiera postać człowieka, doznaje niemal tych samych potrzeb i braków, co my, a na końcu ponosi męczeństwo, aby nam otworzyć niebo?

Nie ma sensu szukać większej miłości w tym świecie. Jej po prostu nie ma.

————–

Ks. Jakub Dzierżak – prezbiter diecezji rzeszowskiej. Obecnie posługuje w Parafii pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Górnie. Posługuje również w Duszpasterstwie Osób Niesłyszących Diecezji Rzeszowskiej.

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi».

Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».

Czytanie z Księgi proroka Izajasza (Iz 49,3.5-6)

Pan rzekł do mnie: «Ty jesteś sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię».

Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.

A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».

Poleć innym!