Święty… ja?
● Rozważa: ks. Jakub Dzierżak ●

XXI Niedziela Zwykła, rok C (21.08.2022 r.)
Ewangelia: Łk 13,22-30 ●

Często z ambony pada stwierdzenie, że „wszyscy jesteśmy powołani do świętości”. No dobrze, ale co w momencie, gdy czytam dawne żywoty świętych i w mojej głowie rodzi się rozczarowanie: „przecież to jakiś obłęd, ja nawet w jednej tysięcznej nie jestem taki jak oni”?

Jeszcze kilka lat temu miałem bardzo skrzywione pojęcie świętości. Znałem różne opowiadania hagiograficzne o życiu świętych. Myślałem sobie: jakie to „cukierkowe”, ciągła modlitwa, nieskazitelne życie, asceza wyssana z mlekiem matki, doskonałość niemal lewitująca nad ziemią. Nie, to nie dla mnie, zwykłego szarego człowieczka… Taka myśl może się zrodzić, kiedy czytamy niektóre życiorysy świętych, zwłaszcza te sprzed kilku czy kilkunastu wieków. Olśnienie przyszło trochę później, gdy zacząłem sięgać do bardziej współczesnych świętych…

To nie jest tak, że święci starożytności i średniowieczni byli idealni. Mieli w swoim dorobku różne grzechy, być może czasem bardzo poważne. Autorzy ich życiorysów chcieli po prostu bardziej wyakcentować ich cnoty i bohaterstwo, aby rozpalać serca czytelników. Pewnie taka była potrzeba w tamtych czasach. Dziś jednak mam wrażenie, że w życiorysach świętych oddaje się więcej miejsca ich zwykłej, ludzkiej stronie, kruchej, często niedoskonałej. Dlaczego? Żeby nas przekonać, że Pan Bóg „potrafi pisać prosto po krzywych liniach naszego życia”. Żeby nas przekonać, że każdy z nas może i powinien stać się święty.

Fragment Ewangelii to spotkanie Jezusa z pewną grupą Żydów. Pewien człowiek zadał mu ważne pytanie: „Czy tylko nieliczni będą zbawieni”? Jezus daje wspaniałą odpowiedź: „Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym”. Kim są ci ludzie z czterech stron świata? To my, poganie. Niebo i świętość nie są zarezerwowane tylko dla narodu żydowskiego (choć tak pewnie myśleli niektórzy słuchacze Jezusa), ale są dostępne dla wszystkich. Więcej – niebo i świętość to nie nagroda dla jakiejś elitarnej grupy grzecznych wyznawców Pana Jezusa. To jest cel, który Ty i ja mamy osiągnąć. Lubię czasami pytać dzieci: „czy znasz jakiegoś świętego mechanika samochodowego albo piłkarza”? Odpowiedź jest negatywna. Wtedy mówię:
„w takim razie być może Ty będziesz pierwszy”.

Czasem możemy mieć wątpliwości, bo przecież nasze życie jest nieraz ciężkie, trudne. Zmagamy się z różnymi problemami, czasem słabości biorą górę… Nie ma się czego bać! Pan Bóg mówi do nas przez usta autora Listu do Hebrajczyków: „Synu mój, nie lekceważ karcenia Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza. Bo kogo miłuje Pan, tego karci”. Dobry rodzic karci dziecko, gdy jest taka potrzeba, aby dziecko się czegoś nauczyło, uważało na siebie i nie popełniało więcej błędów. Podobnie jest z Bogiem. Ciągle nas uczy na naszych błędach, uczy nas pokory, wytrwałości i mądrości życiowej, dopuszczając pewne próby. Nie poddawajmy się w naszym zdobywaniu świętości! Jeśli Bóg dopuszcza trudność, da jednocześnie siłę do jej pokonania. Korzystajmy często z siły duchowej, która jest skumulowana w modlitwie oraz w sakramentach świętych: spowiedzi i Eucharystii. Rozmawiajmy o naszych trudnościach. Ty i ja naprawdę możemy stać się świętymi.
————–
Ks. Jakub Dzierżak – prezbiter diecezji rzeszowskiej. Obecnie posługuje w Parafii pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Górnie. Posługuje również w Duszpasterstwie Osób Niesłyszących Diecezji Rzeszowskiej.

Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy.

Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»

On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”.

Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.

Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

Poleć innym!