VI niedziela zwykła C, 13 II 2022 – rozważania nad Ewangelią
VI niedziela zwykła, (13 lutego 2022)
Czytania: Jr 17,5-8; 1 Kor 15,12.16-20
Ewangelia: Łk 6,17.20-26▼
W najbliższą niedzielę usłyszymy błogosławieństwa Jezusa, w nieco skróconej wersji Ewangelii Łukasza. Mateusz przedstawia osiem (czy nawet dziewięć) błogosławieństw. Św. Łukasz natomiast zamyka błogosławieństwa w czterech, przeciwstawiając im równocześnie cztery biada.
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus zszedł z Dwunastoma na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu.
On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
«Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.
Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom».
Publikowany na naszej stronie przed trzema laty komentarz do tej Ewangelii teologa dogmatycznego dra Pawła Beygi (zobacz tutaj) zdobył bardzo dużą liczbę wyświetleń. Polecamy więc to rozważanie uwadze naszych Czytelników ponownie.
W dzisiejszej ewangelii można powiedzieć, że Jezus podał swój program – program błogosławieństw. Ten tekst jest doskonałym przykładem zastosowania metod mnemotechnicznych, czyli łatwego zapamiętywania. Podobną metodą jest tworzenie przez Chrystusa powiedzeń, np. „lekarzu, ulecz sam siebie”. W bliźniaczym tekście w Ewangelii Mateuszowej, czyli w ośmiu błogosławieństwach, oprócz metody łatwego zapamiętywania chodzi jeszcze o coś więcej.
Ktoś kiedyś powiedział, że błogosławieństwa należy czytać od tyłu, np. szczęśliwi będą ci, którzy zostaną pocieszeni po czasie smutku; lub: będą błogosławieni ci, którzy będą nasyceni po czasie głosu. Filozofowie już od czasów starożytnych zastanawiali się nad problemem szczęścia. Zadawano główne pytanie: jak osiągnąć szczęście? Jezus Chrystus na górze błogosławieństw jawi się jako prawdziwy Filozof, którego mądrość przekracza ramy ludzkiego rozumu. Ta objawiona Mądrość przychodzi do nas nie z tego świata.
Kilka lat temu w Dzienniku Parafialnym przypominaliśmy też (zobacz tutaj), co na temat błogosławieństw Jezusa napisał w encyklice Veritatis splendor św. Jan Paweł II.
Błogosławieństwa nie mówią bezpośrednio o konkretnych normach postępowania, raczej o życiowych postawach i o wewnętrznym usposobieniu, a więc nie pokrywają się ściśle z przykazaniami. Z drugiej strony, nie istnieje rozdział czy też rozbieżność między błogosławieństwami a przykazaniami: jedne i drugie odwołują się do dobra, do życia wiecznego. Kazanie na Górze rozpoczyna się ogłoszeniem błogosławieństw, ale zawiera także wzmiankę o przykazaniach (por. Mt 5, 20-48). Zarazem Kazanie ukazuje, że przykazania są otwarte i ukierunkowane na perspektywę doskonałości, właściwą dla błogosławieństw. Te ostatnie to przede wszystkim obietnice, z których pośrednio wypływają także wskazania normatywne dotyczące życia moralnego. W swojej pierwotnej głębi są one swoistym autoportretem Chrystusa i właśnie dlatego stanowią zaproszenie do naśladowania Go i do komunii życia z Nim (VS nr 16).
