„Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!» Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami.  Jezus rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. Idąc dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim” (Mk 1, 14-20).

„Biblia nie jest po to, żeby ją postawić na półce, jest raczej po to, by trzymać ją w ręku, by czytać ją często, codziennie, zarówno samemu, jak w towarzystwie”.

Papież Franciszek

Ks. Bohdan Dutko

Moc SŁOWA

Gdybyś mnie zapytał, czym jest dla mnie Słowo Boże, to bez namysłu powiem, że chlebem powszednim, którego ciągle jestem głodny. Także pochodnią, która rozświetla moje ciemności, odsłania, co niewidoczne… Czasem myślę, czym byłoby moje życie bez Słowa Bożego? Jak bym wierzył, jak myślał, jakie  byłoby moje kapłaństwo, życie zakonne…

Dziś Niedziela Słowa Bożego. To kolejne zaproszenie do Słowa, które ma MOC!

Słowo upomnienia

Bóg dwa razy wzywał proroka Jonasza, aby poszedł upomnieć mieszkańców Niniwy. Za pierwszym razem Jonasz uciekł do „Tharsis”, bo nie chciał wypełnić polecenia Bożego. Nie chciał być narzędziem w ręku Boga. Bo nie jest łatwą rzeczą przywoływać do nawrócenia.

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus mówiła: „Wolałabym sama być tysiąc razy upomniana, niż upominać innych”. Łatwiej jest chwalić, niż upominać. Wszyscy lubimy być chwaleni, a nikt z nas nie chce być ganiony.

Tym razem Jonasz okazał się posłuszny. Nie wiemy jakie grzechy popełniali mieszkańcy Niniwy, ale musiały być poważne, skoro wzbudziły gniew Boga. Rabini rzucają trochę światła mówiąc, że przesiąknął ich duch chciwości, kradzieży i korupcji. Jakoś dziwnie znajomo wyglądają nam te grzechy…

Niniwici się nawrócili. Król i mieszkańcy tego miasta przyoblekli się w wory, pościli i wołali do Boga o to, żeby im darował i ulitował się nad nimi.

Jakie musiało być słowo proroka, skoro niniwici wrócili do Pana? Z pewnością miało moc! Jonasz, to nie prorok – jak pisał kard. Ravasi – który miewa sny lub stany ekstatyczne, ale to człowiek, który słucha Boga, wiernie przekazuje ludziom Jego Słowo i ma wpływ na bieg historii.

Słowo powołania

Jezus powołuje dzisiaj czterech rybaków, którzy zostawili ojca, łódź, sieci i poszli za Nim.

Wcześniej też było podobnie:

Bóg zawołał i Abraham… zostawił swoją ziemię i ruszył w drogę…

Bóg zawołał pośrodku krzewu do Mojżesza… i poszedł wyzwalać braci z niewoli faraona…

Bóg zawołał do Samuela, a ten odpowiedział: „Mów Panie, bo sługa twój słucha”…

Słowo powołanie składa się z dwóch członów: po i wołanie. Większe jest to drugie i bez niego nie byłoby pierwszego. Wołanie jest pierwsze. Słowo woła! Słowo wołania ma moc!

Każdy z nas jest powołany, aby iść za Nim. A Ty – czy idziesz dziś za Nim?

Słowo zmienia życie

Czym jest dla mnie Słowo?

Po czym poznać, że ktoś spotkał Boga? Po tym, że Słowo zmienia jego życie.

Dwa razy przeprowadziłem wywiad z Arcybiskupem Salzburga Franzem Lacknerem OFM, który przed nawróceniem był żołnierzem zawodowym i uważał się za ateistę. Kiedy siedział w barakach między Turcją a Grecją, zaczął czytać Pismo Święte. Od samego czytania zrodziła się w nim wiara – spotkał Jezusa. Im więcej czytał, tym bardziej napełniał się obecnością Boga i stał się wierzący.

Dzięki Słowu poznał Chrystusa. Ten przykład jest potwierdzeniem słów św. Hieronima: „Nieznajomość Pisma jest nieznajomością Chrystusa”.

ks. Bohdan Dutko MS

————–
Ks. Bohdan Dutko, misjonarz saletyn. Po przyjęciu święceń kapłańskich (1988) pracował jako katecheta w parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Olsztynie, studiował w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim i pełnił posługę duszpasterza akademickiego w Rzeszowie. W 1996 r. po raz pierwszy został redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „La Salette – Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej”, którą to funkcję pełnił ponownie w latach 2007-2012 i pełni od 2015 r. W latach 1997-2000 był asystentem w Radzie Prowincjalnej w Warszawie, następnie przez sześć lat był przełożonym wspólnoty zakonnej i proboszczem w Rzeszowie. W latach 2012-2015 pełnił funkcję wikariusza Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Saletynów. Od 2018 r. jest dyrektorem “Centrum Pojednania” Domu Rekolekcyjnego w Dębowcu.

Poleć innym!