Będziecie moimi świadkami
● Rozważa: ks. Julian Wybraniec ●

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego (2 czerwca 2019)
Czytania: Dz 1,1-11, Hbr 9, 24-28; 10, 19-23
Ewangelia: Łk 24, 46-53

Niewtajemniczonym mogłoby się wydawać, że świętujemy dziś koniec Chrystusowej obecności na ziemi. Otóż tak nie jest. Świętujemy nie koniec obecności Pana Jezusa na ziemi, tylko jej zmianę. W chwili bowiem swego wstąpienia do nieba Pan Jezus przestał być obecny na ziemi w swoim ludzkim, fizycznym ciele, rozpoczął natomiast swoją obecność poprzez swoje „mistyczne ciało”, Kościół, czyli poprzez każdego z nas. Jego wyznawców.

Czytania liturgiczne dzisiejszej uroczystości mocno podkreślają nasz chrześcijański obowiązek świadczenia o Chrystusie. W pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich słyszeliśmy słowa Chrystusa: „[…] gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Podobne słowa skierował do nas Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii: „Wy jesteście świadkami tego”.

O tym, że Chrystus żyje i dalej działa w swoim Kościele poprzez nas, swoich wyznawców, mówią w wielu miejscach karty Pisma Świętego. To my, chrześcijanie, jesteśmy obecnie ciałem, w którym Pan Jezus żyje. Św. Paweł pisze: „teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus”. My chrześcijanie jesteśmy umysłem, poprzez który Pan Jezus obecnie myśli. „To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie” – pisze św. Paweł. To my jesteśmy obecnie głosem, którym Pan Jezus mówi. On powiedział przecież: „Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi. Mną gardzi”. Wreszcie to my jesteśmy obecnie sercem, poprzez które Pan Jezus kocha. On powiedział bowiem: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.

Chrystus stawia przed nami zadanie podtrzymywania światła, które On przyniósł na ziemię. Św. Łukasz Ewangelista zanotował takie Jego słowa: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął”. Chrystus pragnie, abyśmy kontynuowali dzieło zbawienia, które On rozpoczął, abyśmy budowali królestwo Boże na ziemi, które On założył. Przez każdego z nas chce On dalej się wcielać, zmartwychwstawać i zbawiać. Chce dalej modlić się i nauczać, pracować i cierpieć. Święci przekonują nas, że to zadanie, które stawia przed nami Chrystus, jest możliwe do wypełnienia dla każdego z nas. Warto zadać sobie pytanie: Jak wypełniam to powierzone mi przez Chrystusa zadanie? Co zrobiłem dla Niego w przeszłości? Co robię dla Niego teraz? Co zamierzam czynić dla Niego w przyszłości?

Dziękując Chrystusowi w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego za przypomnienie nam obowiązku świadczenia o Nim naszym życiem, jednocześnie módlmy się słowami pięknej modlitwy:

Panie, naucz każdego z nas, że tu na ziemi nie masz innych rąk, oprócz naszych – i tylko naszymi rękami możesz pomagać potrzebującym.

Nie masz serca – oprócz naszego, i tylko przy naszej pomocy możesz okazać miłość samotnym, nieszczęśliwym, niechcianym i niekochanym.

Nie masz tu na ziemi głosu – oprócz naszego, żeby móc ludziom przypominać, dlaczego żyłeś na ziemi, cierpiałeś, umarłeś na krzyżu.

Panie, naucz nas, że tu na ziemi my jesteśmy Twoimi dłońmi, Twoim głosem i Twoim sercem. Amen.


Ks. Julian Wybraniec – w maju 2012 r. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w rzeszowskiej katedrze. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka liturgiczna w teorii i praktyce.


Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego.
Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka».
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.

Poleć innym!