Jaromir Kwiatkowski ●

Dzyń, dzyń, dzyń!

Pielgrzymując do sanktuariów maryjnych (Lourdes, La Salette, czy choćby Dębowiec) przywozimy stamtąd wodę z cudownych źródełek. Często przypisujemy jej cudowną, uzdrawiającą moc. Czy słusznie?

Było to 19 lat temu*. Po raz pierwszy w życiu uczestniczyłem wtedy w uroczystościach Wniebowzięcia NMP w Borku Starym k. Rzeszowa. Przy okazji – za czyjąś namową -postanowiłem pozbyć się niegroźnej, ale mało estetycznej dolegliwości: kilkudziesięciu niewielkich kurzajek ma lewej dłoni. Po mszy św. umyłem więc ją w wodzie z tamtejszego cudownego źródełka.

Przez bodaj 2 miesiące nic się nie działo. Jednakże pewnej nocy ta dłoń zaczęła mnie bardzo mocno swędzieć. Tak bardzo, że aż się obudziłem. Jakoś jednak dotrwałem do rana. Jakież było moje zdziwienie, kiedy mimowolnie spojrzałem na ową dłoń, na której… nie było ani jednej kurzajki. W ciągu nocy wszystkie odpadły! I już więcej nie odrosły.

W Ewangelii św. Łukasza zanotowane jest zdanie Chrystusa, który zarówno po odpuszczeniu grzechów nawróconej jawnogrzesznicy (a więc po uleczeniu ducha), jak i po uzdrowieniu kobiety cierpiącej na krwotok (a więc po uleczeniu ciała), skierował do tych kobiet te same słowa: „Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju”. Najprawdopodobniej zresztą w tym drugim przypadku uzdrowienie ciała wiązało się z uzdrowieniem ducha – odpuszczeniem grzechów.

Nie woda uzdrawia, lecz wiara. Warto pamiętać o tym, biegając z pojemnikami do cudownych źródełek. Trudno to zrozumieć? Trudno. Ale czy koniecznie trzeba to rozumieć?

Dzyń, dzyń, dzyń!

*Felieton ukazał się w Gazecie Codziennej „Nowiny” w 2001 roku, a zatem wydarzenie miało miejsce w 1982 roku.

Na zdjęciu: grota z figurą Matki Bożej z Lourdes w sanktuarium w Borku Starym. Obok znajduje się cudowne źródełko. Fot. Jaromir Kwiatkowski

Poleć innym!