Jutro rozpoczyna się Adwent – czas oczekiwania na przyjście Chrystusa. Niejako w podwójnym znaczeniu: na Jego narodziny, których pamiątkę obchodzimy podczas świąt Bożego Narodzenia oraz na Jego powtórne przyjście przy końcu czasów. Wchodząc w kolejny Adwent w naszym życiu, przypomnijmy sobie, co na temat tego okresu w roku liturgicznym mówił św. Jan Paweł II podczas audiencji generalnej 17 grudnia 2003 roku:

1. «Blisko jest królestwo Boże, bądźcie pewni, nie opóźni się». Słowa te, zaczerpnięte z dzisiejszej liturgii, wyrażają atmosferę naszego modlitewnego, pełnego wzruszenia przygotowania do bliskich już świąt Bożego Narodzenia.

Adwent odnawia oczekiwanie na Chrystusa, który przyjdzie, aby nas zbawić, w pełni urzeczywistniając swe królestwo sprawiedliwości i pokoju. Coroczne wspominanie narodzin Mesjasza w Betlejem odnawia w sercach wierzących pewność, że Bóg pozostaje wierny swym obietnicom. Jest zatem Adwent pełnym mocy głoszeniem nadziei, która przenika nasze najgłębsze doświadczenia osobiste i wspólnotowe.

2. Każdy człowiek marzy o świecie bardziej sprawiedliwym i solidarnym, w którym godne warunki życia i pokojowe współistnienie przyczyniałyby się do kształtowania harmonijnych relacji pomiędzy ludźmi i narodami. Często bywa jednak inaczej. Przeszkody, konflikty i trudności różnej natury często pojawiają się w naszym życiu, a niekiedy niemal je wypełniają. Siły i odwaga potrzebne do zaangażowania się w to, co dobre, mogą ustąpić złu, niekiedy bowiem zdaje się, że zdobywa ono przewagę. W takich właśnie chwilach przychodzi nam z pomocą nadzieja. Tajemnica Bożego Narodzenia, którą za kilka dni przeżyjemy na nowo, daje nam pewność, że Bóg jest Emmanuelem — Bogiem z nami. Dlatego nigdy nie powinniśmy czuć się osamotnieni. On jest nam bliski, stał się jednym z nas, przyjmując ciało w dziewiczym łonie Maryi. Dzieląc nasz pielgrzymi los na tej ziemi, sprawił, że możemy osiągnąć radość i pokój, których pragniemy w głębi naszego serca.

3. Okres Adwentu przypomina inny jeszcze aspekt nadziei, który dotyczy sensu i wartości życia w sposób bardziej ogólny. Nierzadko stawiamy sobie dzisiaj pytania: kim jesteśmy, dokąd zmierzamy, jaki sens ma to, co robimy na ziemi, co nas czeka po śmierci?

Istnieje wiele dobrych i uczciwych celów życia: dążenie do większego dobrobytu materialnego, postęp społeczny, naukowy i ekonomiczny, pełniejsze urzeczywistnienie aspiracji osobistych i społecznych. Czy jednak wystarczy osiągnąć te cele, aby spełnić najgłębsze pragnienia naszej duszy?

Dzisiejsza liturgia wzywa nas do poszerzenia perspektywy i do kontemplacji Mądrości Boga, która wychodzi od Najwyższego i może objąć swym zasięgiem cały świat, urządzając wszystko mocno i łagodnie (por. śpiew przed Ewangelią).

Lud chrześcijański odpowiada na to spontanicznym wezwaniem: «Przyjdź, Panie, nie zwlekaj».

4. Musimy zwrócić jeszcze uwagę na trzeci charakterystyczny aspekt chrześcijańskiej nadziei, który uwidacznia się w sposób szczególny podczas Adwentu. Człowiekowi, który wznosząc się ponad swe codzienne doświadczenia, dąży do komunii z Bogiem, Adwent, a przede wszystkim Boże Narodzenie, przypominają, że to Bóg postanowił wyjść nam naprzeciw. Stając się dzieckiem, Jezus przyjął naszą naturę i ustanowił na zawsze przymierze z całą ludzkością.

Na zakończenie możemy zatem stwierdzić, że sensem chrześcijańskiej nadziei, o której przypomina nam Adwent, jest wierne oczekiwanie, gotowość do działania i radosne otwarcie na spotkanie z Panem. On przyszedł w Betlejem, aby pozostać z nami, na zawsze.

Niech zatem światło i żar nadziei, drodzy bracia i siostry, wypełniają te dni bezpośrednich przygotowań do narodzenia Chrystusa. Tego życzę wam tu obecnym i waszym bliskim. Zawierzam je matczynemu wstawiennictwu Maryi, która jest wzorem i oparciem naszej nadziei.

Wszystkim życzę dobrego Adwentu i radosnych świąt Bożego Narodzenia!

Źródło:

https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/audiencje/ag_17122003.html

Poleć innym!