Dotrzymał i dotrzyma słowa

▼ Rozważa: Paweł Beyga ▼

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego (16 kwietnia 2017)

Czytania:Dz 10, 34a.37-43; Kol 3, 1-4

Ewangelia: J 20, 1-9▼

Z pewnością w naszych kościołach można spotkać jeszcze dekoracje, które służyły jako ołtarze tzw. Bożego Grobu. Mogłoby się wydawać, że brak monstrancji, wygaszone światła i zgaszone świece w nich stanowią tylko pozostałość po wielkopiątkowym użytkowaniu Bożego Grobu. Jednakże czy puste groby w naszych kościołach nie wyrażają lepiej prawdy dzisiejszej niedzieli niż nawet z monstrancją w środku?

Kościół w liturgii przewiduje kilka czytań na samą niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, tak jakby chciał nam powiedzieć, iż nie można faktu rezurekcji Chrystusa zamknąć w jednym fragmencie Nowego Testamentu. Oczywiście, samego opisu zmartwychwstania nie posiadamy, ponieważ nikt nie był jego świadkiem. Posiadamy jednak relacje świadków pustego grobu, które przemawiają dobitniej niż brak ciała Chrystusa.

W czasie dzisiejszej liturgii staje przed nami postać Marii Magdaleny, która szuka ciała swojego Mistrza. A także postać Piotra oraz młodszego ucznia, biegnących do grobu. Weszli tam i uwierzyli. Ile pustych grobów w Wielkanoc widzieliśmy w naszych kościołach? Ile Wielkanocy, które nas nie zadziwiły? Ile razy spotykaliśmy Marię Magdalenę i nie pobiegliśmy sprawdzić, gdzie jest Pan, bo nas to mało obchodziło?

Wreszcie aspekt, który być może ucieka nam w kontekście świąt Paschy Chrystusa to fakt, iż również nasze groby będą kiedyś puste. Przynajmniej tak wierzymy, bo to obiecał nam Pan. W przypadku swojego zmartwychwstania dotrzymał słowa. Ufamy, że dotrzyma także w przypadku naszego. I to jest prawdziwa nadzieja wielkanocnego poranka.

Paweł Beyga – ukończył studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, związany z duszpasterstwem Tradycji katolickiej przy kościele Najświętszej Maryi na Piasku we Wrocławiu. Teolog – „ratzingerysta”. Jego teksty ukazywały się m.in. na portalach Liturgia.pl, DEON.pl, Nowy Ruch Liturgiczny i Dziennik Parafialny.

Słowa Ewangelii według świętego  Jana

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».

Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.

Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Poleć innym!