Ocaleni
● Rozważa: ks. Bohdan Dutko MS ●

XXXIII Niedziela Zwykła (13 listopada 2016)
Czytania: Ml 3, 19-20.1; 2 Tes 3, 7-12
Ewangelia: Łk 21, 5-19

„Jest wiele problemów, które muszą zostać rozwiązane, które nie zostaną jednak rozwiązane, jeżeli Bóg nie stanie w centrum i nie będzie na nowo widoczny w świecie”.

Benedykt XVI

Listopad ze zmieniającą się przyrodą, wprowadzający w czas zimowy, sprzyja zamyśleniu nad przemijaniem, śmiercią, doczesnością i wiecznością. Także czytania w kończącym się Roku Liturgicznym, z bogatą symboliką, mają podobny wydźwięk. Historia świata biegnie w określonym kierunku, ma swój finał. W sporcie wszystkich najbardziej ekscytuje finał, bo on jest najważniejszy. Dzisiejsza Ewangelia mówi właśnie o takim finale…
Trzęsienia i wojny
Po ostatnim trzęsieniu ziemi w środkowych Włoszech Giuliano Rinaldi, burmistrz miasteczka Ussita, w wywiadzie powiedział: – Naszego miasteczka już nie ma. Kataklizm zniszczył wiele świątyń, w tym katedrę i bazylikę św. Benedykta w Nursji, patrona Europy.
Modlimy się nieustannie o pokój…, a tu ciągle wojny: Syria, Irak, Ukraina. W relacjach telewizyjnych widzimy zniszczone miasta, po których dosłownie wyłania się obraz „kamienia na kamieniu, który by nie był zwalony”.
Zestawiając tę Ewangelię z ostatnimi wydarzeniami, może nasuwać się pytanie: Czy to już ten czas? Podobnie mogli myśleć ci, którzy widzieli zburzenie świątyni w Jerozolimie. Widzimy, jak łatwo – wobec takich tragedii – ulec pokusie takiego myślenia. W tym, co mówi Jezus, nie chodzi o konkretny czas końca, ile raczej o cel naszego życia.
Prześladowania
Kościół zawsze doświadczał prześladowań. Tak będzie i w przyszłości. Ciekawą wizję tego, co się będzie dziać, przedstawił zmarły w ubiegłym roku kard. Francis George, arcybiskup Chicago, który powiedział: „Ja umrę w łóżku, mój następca w więzieniu, a jego następca umrze jako męczennik na rynku. Kolejny sukcesor pozbiera skorupy z ruin społeczeństwa i pomoże odbudować cywilizację, tak jak Kościół często robił w historii”.
Świadectwo
Prześladowanie dla nas jest czasem sposobnym do dania świadectwa. Nikt z nas nie wie, jak zachowa się w czasie prześladowania, czy wystarczy mu wiary, czy nie ucieknie?
Poruszyło mnie zachowanie pewnej klasy włoskich gimnazjalistów, którzy w 90% przeszliby na islam, żeby ocalić życie. Nauczycielka opisywała zachowanie ISIS, że na podbitych terenach niszczy symbole chrześcijańskie i grozi śmiercią tym, którzy nie chcą przyjąć islamu. Nie ukrywała, że wielu chrześcijan zostało zabitych, wygnanych oraz zniewolonych z powodu swojej wiary. Na końcu lekcji zadała uczniom pytanie: „Co byście zrobili, gdyby ISIS zapukało do waszych drzwi?”. Bez chwili wahania 23 na 25 podniosło ręce na potwierdzenie, że przeszliby na islam. Jedynie dwoje uczniów pochodzących z rodzin katolickich odmówiłoby.
Wytrwali mogą być pewni, że Bóg będzie ich bronił do końca. On będzie blisko i będzie pomagał. My wierzymy, że Pan przyjdzie i zostaniemy ocaleni!
Suplement – Midrasz
Kiedy Żydzi przeszli przez Morze Czerwone, cieszyli się i skakali z radości. Nagle widzą, że Pan Bóg jest smutny. – Czemu się smucisz? Odniosłeś wielkie zwycięstwo! – wołają. A Bóg odpowiada: martwię się z powodu Egipcjan, którzy potonęli. To przecież też moje dzieci. On kocha największego grzesznika…

Ks. Bohdan Dutko, misjonarz saletyn. Po przyjęciu święceń kapłańskich (1988) pracował jako katecheta w parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Olsztynie, studiował w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim i pełnił posługę duszpasterza akademickiego w Rzeszowie. W 1996 r. po raz pierwszy został redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „La Salette – Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej”, którą to funkcję pełnił ponownie w latach 2007-2012 i pełni od 2015 r. W latach 1997-2000 był asystentem w Radzie Prowincjalnej w Warszawie, następnie przez sześć lat był przełożonym wspólnoty zakonnej i proboszczem w Rzeszowie. W latach 2012-2015 pełnił funkcję wikariusza Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Saletynów.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?» Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz: „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw „musi się stać”, ale nie zaraz nastąpi koniec». Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi” i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie mógł się oprzeć ani sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie spadnie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie».

Poleć innym!