Po dłuższej przerwie wracamy do przybliżania postaci świętych wspominanych w Kanonie Rzymskim. Czas na św. Sykstusa I papieża, którego pontyfikat przypadł na okres od ok. 116 do ok. 125 roku.

Był on siódmym papieżem Kościoła katolickiego, bezpośrednim następcą papieża Aleksandra I. Znany jest również pod imieniem Xystus. O jego życiu wiadomo niewiele; znane jest jednak także imię jego ojca – Pastor. Mało wiadomo też o samym pontyfikacie Sykstusa. Znany jest jedynie jego dekret o tym, że w czasie Ofiary Mszy św. tylko kapłan może dotykać kielicha oraz pateny oraz o tym, że po odmówieniu prefacji kapłan razem z wiernymi odmawia „Sanctus”. Przypisywane jest mu autorstwo dwóch listów: o Trójcy Przenajświętszej oraz o prymacie biskupa Rzymu.

Wiadomo też, że za jego czasów wybuchł pierwszy spór dotyczący daty obchodzenia Wielkanocy. W Europie świętowano ją w pierwszą niedzielę po czternastym dniu żydowskiego miesiąca nisan; z kolei przybysze z Azji robili to dokładnie 14. nisan. Spór pozostał wówczas nierozstrzygnięty, ale obie strony konfliktu tolerowały się wzajemnie.

Sykstus zmarł prawdopodobnie w 125 roku, a część źródeł podaje, iż był męczennikiem za wiarę. Pochowany został w Watykanie, a jego relikwie znajdują się w katedrze Wniebowzięcia NMP w Alife oraz od XII w. w katedrze św. Pawła w Alatri, gdzie w 1228 r. miał miejsce cud eucharystyczny. Według nowego Martyrologium Rzymskiego jego wspomnienie liturgiczne przypada 3 kwietnia.

Oprac. Paweł Pomianek

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sykstus_I

Poleć innym!