W miesiącu lipcu tradycyjnie Kościół czci szczególnie Najdroższą Krew Chrystusa Pana. W piśmie skierowanym do papieża Leona XIII św. Kasper del Bufalo wyjaśnia, dlaczego to nabożeństwo sięga istoty wiary, oraz tłumaczy, że jest ono „tak stare, bo sięga aż do grzechu Adama”.

Kult Krwi Chrystusa jest streszczeniem wiary chrześcijańskiej.

Nie można zaprzeczyć, że Pan zawsze bogaty w miłosierdzie, we wszystkich czasach budził skuteczne środki, zdolne powoływać dusze do poznawania Ukrzyżowanego, i w ten sposób zbawiać je w swojej Boskiej Krwi.

Pomijając pierwsze wieki Kościoła, owocne w męczenników, to w późniejszych wiekach, jak przekazuje nam historia, powstawały dogmaty, bo w różnych częściach świata lekceważona była nauka katolicka. Natomiast w naszych nieszczęsnych czasach nastał w narodach ogólny kryzys, niewypowiedziana niegodziwość zasad i obyczajów, skąd pochodzi znieważanie zbawienia i przez ludzką złośliwość udaremnia się zasługi Jezusa Chrystusa, który odkupił nas za cenę Krwi.

Wasza Świątobliwość, czyż nie powinno się rozpalić gorliwość apostolską i naśladować dusze przez Boga wybrane i oświecone, aby wzbudzić w ludziach nieocenioną cenę naszego zbawienia i zachęcić ich do żalu i pokuty? Czyż Pismo Święte nie prowadzi nas na drogę reformy? „Przez Krew swojego krzyża pojednał to, co na ziemi i to, co w niebiosach”. Czyż nie wiemy, że „Chrystus ukochał Kościół, ofiarował się za niego, odkupił go za cenę Krwi swojej”? Czy nie mówi nam Mądrość Boża, że „usprawiedliwieni przez Jego Krew zostaniemy uratowani od Jego gniewu”? Aby się zbawić, nie wystarczy tylko wymawiać imię Pana: „Nie ten, kto mówi: Panie, Panie, będzie zbawiony, ale kto wypełnia wolę Ojca mojego”. Oczywiście dwie rzeczy dzisiaj należy wypełnić: pierwsza, znaleźć sposób na złagodzenie wiecznego Boskiego Ojca, a my ją mamy w zasługach Boskiej Krwi: „podniosę kielich zbawienia…”, i konkretnie ją zastosować dla dobra dusz, przez głoszenie świętych misji i rekolekcji duchowych czy innych dzieł pobożnych i zbawczych odpowiednio do potrzeb czasu.

Z tych powodów papież Pius VII erygował arcybractwo pod czcigodną nazwą Boskiej Krwi. Grzesznicy okropnie jej nadużywają, a Pan podąża mówiąc w uniesieniu swego serca: „Jaki będzie pożytek z Krwi mojej?”. Chcemy zatroszczyć się o ten święty kult i adorację wynagradzającą wraz z głoszeniem ludom chwały; ukazując, że w tym nabożeństwie zawarta jest cała wiara. Dlatego mówimy podczas konsekracji kielicha: „tajemnica wiary”; a odpowiedzią na to wezwanie jest zbawienie dusz.

To nabożeństwo stawia w centrum: proroctwa, figury i ofiary Starego Przymierza. „W winie prać będzie swą szatę i w krwi winogron swój płaszcz”, jak czytamy w Księdze Rodzaju. Żydom nakazano pomazać drzwi krwią baranka, aby uchronić się od plag egipskich: symbol wyzwolenia naszych dusz od diabelskiej niewoli. Mojżesz przemilczał resztę uczynioną dla swoich „(…) wziął Księgę Przymierza i pokropił lud krwią mówiąc: Oto krew Przymierza, które Pan zawarł z wami… Wszystkie rzeczy, bowiem, zostaną oczyszczone we krwi, a bez rozlania krwi nie ma przebaczenia”.

A Apostoł Paweł mówi jeszcze: „Jeśli bowiem krew kozłów i cielców uświęca nieczystych, to o ile bardziej Krew Chrystusa oczyści nasze sumienia?”. Przemilcza się, ale Pismo Święte jest przepełnione takimi zwrotami: „Dlaczego skrwawiona jest twoja szata?… Była ubrana w szatę krwią skropioną…”.

Dodać należy, że w tym nabożeństwie odżywa wspomnienie chrztu św., bo w nim Boska Krew oczyściła nasze dusze, jak w sakramencie pokuty i innych sakramentach. Na zakończenie możemy powiedzieć: ponieważ odkupiłeś nas swoją Krwią, Panie, zostaliśmy ustanowieni dla naszego Boga królestwem kapłańskim.

Inne nabożeństwa są środkami do ułatwienia pobożności katolickiej, lecz ta jest podstawą, oparciem, istotą. Pozostałe nabożeństwa, powstałe w różnych czasach, ukazują zasady zawsze święte i chwalebne, ale to jest tak stare, bo sięga aż do grzechu Adama, bo wtedy Jezus został nazwany: „Baranek zabity już przed założeniem świata”. Ponadto św. Tomasz mówi: „Krew Chrystusa jest kluczem do raju”. A św. Jan Chryzostom: „Krew Chrystusa jest zbawieniem dusz, skarbem nieocenionym jest Krew Jezusa”.

Z pism św. Kaspra del Bufalo, Odpowiednie pouczenia na temat Arcybractwa Najdroższej Krwi naszego Pana Jezusa Chrystusa, przedstawione Papieżowi Leonowi XII,
cyt. za: http://www.brewiarz.pl/vii_16/0107w3/godzczyt.php3
Wyróżnienia: Redakcja Dziennika Parafialnego

Poleć innym!