Kamienie i skaly

● Rozważa: ks. Bohdan Dutko MS ●

Pierwsza Niedziela Wielkiego Postu (14 lutego 2016)

Czytania: Pwt 26, 4-10; Rz 10, 8-13

Ewangelia: Łk 4, 1-13●

„Płacę na Caritas, ubogich nie przyjmuję”.

zasłyszane

            Jak kamień może stać się chlebem? A woda może wypłynąć ze skały? Albo jak niepłodna może mieć dzieci, niewidomy może zacząć widzieć, a sparaliżowany chodzić? Możliwe? Pewnie, że tak! Wszystko to się dzieje tam, gdzie pojawia się wiara!

Pokusa cudu

Wszystkie trzy pokusy: z pustyni, z góry i z Jerozolimy mają jeden wspólny mianownik: Cud! Żądaj od Boga cudu tu i teraz!

Diabeł wiedział, co mówić Jezusowi. To spryciarz podstępny i przebiegły – kusi cudem! Domagaj się cudu – chleba… Domagaj się drugiego cudu – władzy… Domagaj się kolejnego cudu – sukcesu, poklasku…

Jezus nie jest mięczakiem – głód nie zwyciężył w Nim; Jezus wie, co to znaczy być mężczyzną i co oznacza rządzić; On nie jest celebrytą – nie szuka sukcesu!

Zmaganie z pokusą cudu przychodzi na nas każdego dnia. Co robić, aby nie ulec pokusie?  Jezus daje wskazówki: Bądź uległy tylko Bogu, słuchaj Jego głosu i chodź Jego drogami.

Kamienie i skały

Czytałem niedawno piękną książkę – świadectwo: „Poławiacze pereł”. To historia o życiu z bezdomnymi w Krakowie. Jurek Konieczny i „Doktor Janosikowa”, łowiący „perły”, wspominają, że zamiast mięśnia sercowego bywają w nas serca pobielane – a może nawet pozłacane kamienie i skały…

Jakie to są serca kamienne i ze skał? Tak najprościej, to serca bez miłości, nieczułe, nieludzkie! Może właśnie takie, które mówią: „Daję na Caritas, ubogich nie przyjmuję”.

Jest jednak nadzieja! Czytam u proroka Ezechiela: „Dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała” (Ez 36, 26). Pan chce nam dać serca z ciała, a zabrać serca z kamieni i ze skał…

Bóg łamie góry i rozbija skały

Symbolika kamienia i skały w Piśmie Świętym występuje wielokrotnie. Jeden z midraszy opowiada, jak w Egipcie Mojżesz i Aaron stanęli przed faraonem. Wtedy on ich zapytał: „Czym zajmuje się wasz Bóg?”

108      - Nasz Bóg przychyla niebo i utwierdza ziemię. Z Jego głosu wydobywają się płomienie. Łamie góry i rozbija skały. Jego łukiem jest ogień. Jego strzałami są płomienie. Jego włócznia to język ognia. On tworzy góry i doliny. On je przykrywa trawą. On zsyła deszcz i rosę. On osadza królów na tronie i on ich z tronu strąca.

Bardzo głęboki i piękny obraz: Bóg łamie góry i rozbija skały. Jaka jest moc Boga i jaka nadzieja dla nas! Dla Niego było niczym wyprowadzić wodę ze skały – Mojżesz miał tylko przemówić do niej i miała wypłynąć woda – to cóż dopiero dla Niego znaczy przemienić kamienie w chleb?

Pragnienie cudu

Matka Boża w La Salette powiedziała: „Jeśli się nawrócą, to kamienie i skały zamienią się w sterty zboża, a ziemniaki same się zasadzą”. Wielka przenośnia biblijna. Maryja mówi w sposób bardzo obrazowy o hojności Boga dla tych, którzy wracają do Niego. Chleb, o który tak bardzo się troszczymy, będzie nam dany w obfitości, niczego nam nie zabraknie.

Kiedy dochodzi do nawrócenia, to w naszym życiu Bóg czyni cuda. Właśnie takich cudów nam potrzeba – cudu nawróconego serca! Pamiętajmy, że diabeł pragnieniem takiego cudu nas nie kusi!

Ważne, byśmy nie wątpili w miłosierdzie Boga, jak Izraelici w wydarzeniu Massa i Meriba na pustyni! Cud, który zmienia nasze serca, jest na wyciągnięcie dłoni!

Ks. Bohdan Dutko, misjonarz saletyn. Po przyjęciu święceń kapłańskich (1988) pracował jako katecheta w parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Olsztynie, studiował w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim i pełnił posługę duszpasterza akademickiego w Rzeszowie. W 1996 r. po raz pierwszy został redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „La Salette – Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej”, którą to funkcję pełnił ponownie w latach 2007-2012 i pełni od 2015 r. W latach 1997-2000 był asystentem w Radzie Prowincjalnej w Warszawie, następnie przez sześć lat był przełożonym wspólnoty zakonnej i proboszczem w Rzeszowie. W latach 2012-2015 pełnił funkcję wikariusza Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Saletynów.

 Słowa Ewangelii według świętego  Łukasza

Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem”. Odpowiedział mu Jezus: „Napisane jest: »Nie samym chlebem żyje człowiek«. Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: „Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje”. Lecz Jezus mu odrzekł: „Napisane jest: »Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz«”. Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: »Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli«, i »na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień«”. Lecz Jezus mu odparł: „Powiedziano: »Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego«”. Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.

Poleć innym!