Ks. Krzysztof Ordziniak, Małgorzata Strzelec ●

18 czerwca w godzinach rannych 26-osobowa grupa parafian z Mikstatu wraz ze swoim duszpasterzem, ks. kan. Krzysztofem Ordziniakiem, wyruszyła na pielgrzymi szlak. Tym razem wybraliśmy się do Wieszczyczyna, Czempinia, Szreniawy i Borku Wielkopolskiego. Pielgrzymkowy poranek rozpoczęliśmy wspólna modlitwą i śpiewem Godzinek.

Pierwszym miejscem, w  którym się zatrzymaliśmy, był Wieszczyczyn. W tej niewielkiej miejscowości znajduje się parafia pw. Świętego Rocha. Można by rzec, że nawiedzając tę parafię złożyliśmy rewizytę wieszczyczyńskiemu Świętemu Rochowi, bo przed dwoma laty ksiądz proboszcz wraz z parafianami w drodze do Częstochowy nawiedził nasze Diecezjalne Sanktuarium Świętego Rocha.  Ksiądz proboszcz zapoznał nas z historią kościoła, podkreślając, że obecna świątynia stanęła  na miejscu kościoła pochodzącego z połowy XV wieku. Kościół ten, niestety, spłonął. Obecny kościół został wybudowany na początku XX wieku. Uwagę wszystkich zwróciły przepiękne witraże. Jeden przedstawia scenę śmierci Pana Jezusa, drugi Jego Narodzenie. Zwróciliśmy także uwagę na pochodzący ze starego kościoła obraz Świętego Rocha. Wizerunek Świętego Rocha umieszczony jest także w zwieńczeniu ołtarza bocznego. To tu wieszczyczyńscy parafianie, jak dowiedzieliśmy się od księdza proboszcza, w każdy wtorek gromadzą się na Nowennie ku czci Świętego Rocha. Był czas na chwile indywidualnej modlitwy, a potem wspólnie odmówiliśmy Litanię do Świętego Rocha.

Dobrze nam było u Świętego Rocha w Wieszczyczynie, ale taka jest dola pielgrzyma, że trzeba było ruszać w dalszą drogę. Jednak nie był to jedyny „Rochowy” akcent na naszym szlaku.

Z Wieszczyczyna udaliśmy się do Szreniawy. Tu znajduje się Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno – Spożywczego.  Obejrzeliśmy ekspozycje dotyczące m.in. historii garncarstwa, garbarstwa, włókiennictwa, pszczelarstwa, piekarnictwa, produkcji sera, wędliniarstwa, bednarstwa, fermę zwierząt. Wielką atrakcją, zwłaszcza dla dzieci, ale nie tylko, były żywe zwierzęta. Nie zabrakło w Szreniawie także maszyn rolniczych pochodzących z różnych okresów. Dla wielu osób wędrówka po pawilonach wystawienniczych była powrotem do lat dzieciństwa. Dla nas jednak chyba jednym z ważniejszych momentów w czasie wędrówki po szreniawskim muzeum było zwiedzanie wystawy „Święty Izydor wołkami orze… Święci Patroni w życiu wsi polskiej”. Święty Izydor patronuje rolnikom. Z jego życiem związane są liczne legendy. My także mamy obraz Izydora Oracza w naszym Diecezjalnym Sanktuarium Świętego Rocha w Mikstacie. Nie zabrakło na wystawie także części poświeconej Świętemu Rochowi, a na niej pojawił się mikstacki akcent, czemu trudno się dziwić, bo Mikstat nazywany jest miastem szczególnego kultu Świętego Rocha. Tak szczególnego, że w grudniu 2015 roku uroczystości odpustowe ku czci Świętego Rocha z obrzędem błogosławieństwa zwierząt zostały wpisane na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. Stąd jedna z plansz na wystawie muzealnej ukazywała właśnie ten obrzęd. Ponadto podczas zwiedzania prezentowany był film o naszych uroczystościach odpustowych. Ponadto na wystawie prezentowane są postacie św. Józefa, św. Krzysztofa, św. Ambrożego, św. Mikołaja. Nie zabrakło także  św. Rozalii, która – podobnie jak św. Roch – jest patronką od morowego powietrza. Jej ołtarz znajduje się także w naszym sanktuarium. Na wystawie można obejrzeć także obrazy i figury takich świętych jak: św. Barbara, św. Dorota, św. Łucja, św. Agnieszka. Postać każdego świętego jest w sposób interesujący opisana, można także zapoznać się z przysłowiami z nimi związanymi. Nie sposób opisać bogactwa form i treści tej niezwykle ciekawej wystawy, którą w Szreniawie można oglądać do 15 listopada. Naprawdę warto, bo ukazuje ona niezwykłą wiarę i zaufanie Bogu naszych przodków,  częściowo także nas. Bo jakże często w różnych trudnych sytuacjach wzywamy orędownictwa Świętych Patronów.

Ze Szreniawy udaliśmy się do Czempinia. Tu, na miejscowym cmentarzu, znajduje się mogiła śp. ks. Franciszka Ruszczyńskiego, proboszcza mikstackiej parafii, budowniczego  naszego kościoła. Wielokrotnie zastanawiamy się, jak udało się ks. Ruszczyńskiemu w ciągu 14 miesięcy wybudować nasz piękny kościół farny. Przybyliśmy na grób śp. ks. Franciszka, bo przed naszą wspólnotą wielkie wyzwanie – renowacja kościoła pw. Świętej Trójcy. W czasie modlitwy polecaliśmy dobremu Bogu duszę zmarłego Kapłana, ale także prosiliśmy o pomyślny przebieg renowacji kościoła.

Ostatnim miejscem, które nawiedziliśmy w sobotni dzień, był Borek Wielkopolski, gdzie króluje Matka Boża Pocieszenia. W Borku Wielkopolskim na tzw. Zdzieżu pokłoniliśmy się Maryi. Mimo, iż był to dla nas dzień pełen wrażeń,  to najważniejszy czas – Eucharystię,  przeżyliśmy właśnie tu. Sprawował ją w naszych intencjach ks. kan. Krzysztof. W krótkim słowie skierowanym do nas podkreślił, że sprawuje tę Msze Świętą w naszych intencjach, jeśli są one zgodne z wolą Bożą. Zaakcentował, że  czasami narzekamy, że modlimy się o coś do Pana Boga i mamy wrażenie, że nie jesteśmy wysłuchani. Jednak, jak podkreślił kaznodzieja, Bóg wie, co jest dla nas najlepsze. Ks. Krzysztof zachęcił nas do powierzenia wszystkich trudnych spraw Matce Bożej Pocieszenia. Jednocześnie podkreślił rolę zaufania Bogu  w naszym życiu. Po Mszy Świętej był jeszcze czas na chwilę indywidualnej rozmowy z Maryją i Jej Synem, czas na pełne ufności spojrzenie w oczy Matki. Wychodząc ze świątyni wielu jeszcze raz przed udaniem się w drogę powrotną do domu spojrzało w cudowne oblicze Matki Bożej Boreckiej.

Warto wybrać się na pielgrzymi szlak po Wielkopolskiej Ziemi, na której nie brakuje znanych i mniej znanych Sanktuariów, zajrzeć do bogatego w eksponaty Muzeum Narodowego Rolnictwa w Srzeniawie, a w nim na wystawę “Święty Izydor wołkami orze…”

A może na pielgrzymim szlaku znajdzie się nasze mikstackie, Diecezjalne Sanktuarium Świętego Rocha?… Zapraszamy! Wielkimi krokami zbliżają się uroczystości odpustowe ku czci Świętego Rocha, oczywiście z błogosławieństwem zwierząt…

Poleć innym!