Trzydziesta Pierwsza Niedziela Zwykła, Uroczystość Wszystkich Świętych, 1 XI 2015 – komentarz do Ewangelii
● Rozważa ks. Julian Wybraniec ●
XXXI Niedziela Zwykła, Uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopada 2015)
Czytania: Ap 7, 2-4.9-14; 1J 3, 1-3
Ewangelia: Mt 5, 1-12a
W Ewangelii słyszymy dziś fragment „Kazania na górze” i Jezusowe błogosławieństwa. Co Jezus miał na myśli, mówiąc „błogosławieni”?
Zobaczmy, że każde z błogosławieństw na dokładnie tę samą formę. Pamiętajmy, że Jezus nie wypowiedział błogosławieństw po grecku, lecz posługiwał się językiem aramejskim. Nie były to zwykłe stwierdzenia, lecz wykrzykniki: „O, jakże błogosławieni są ubodzy w duchu!”
To bardzo ważne stwierdzenie. Oznacza ono, że błogosławieństwa nie są tylko jakimiś pobożnymi nadziejami, oczekiwaniami, radosnymi, ale mglistymi proroctwami zapowiadającymi przyszły błogostan. Są to raczej gratulacje z powodu tego, co już istnieje. Błogosławieństwo, którym się cieszy chrześcijanin, nie jest czymś, co zostaje odroczone do przyszłego świata chwały. Jest to błogosławieństwo, które istnieje już tutaj i teraz. Nie coś, co chrześcijanin dopiero osiągnie, lecz co już osiągnął. Oczywiste jest, że w całej pełni błogosławieństwo to ujawni się dopiero w obecności Boga. Niemniej jednak jest to coś realnego już teraz i tutaj. Błogosławieństwa zdają się wyrażać takie myśli: „O, jakie to szczęście być chrześcijaninem! O, jakaż to radość naśladować Chrystusa! O, jakie to szczęście znać Jezusa, naszego Mistrza, Zbawiciela i Pana!”. W tej formie błogosławieństwa są stwierdzeniem radosnego wzruszenia, promiennej radości, jaką daje chrześcijańskie życie. W świetle błogosławieństwa jest nie do pomyślenia ponure życie chrześcijańskie.
Słowo błogosławiony, użyte w każdym z błogosławieństw, ma szczególne znaczenie. W języku greckim słowem makarios określano bogów. Chrześcijaństwo zna boską i podobną do boskiej radość. Znaczenie słowa makarios można lepiej zrozumieć na przykładzie jednego szczególnego zastosowania. Grecy nazywali Cypr He Makaria, co znaczy: Szczęśliwa Wyspa. Wierzyli oni bowiem, że Cypr jest tak piękny, bogaty i urodzajny, że człowiek nigdzie nie znajdzie szczęśliwszego życia niż tam. Miał on wspaniały klimat, piękne kwiaty, owoce i drzewa, cenne minerały, zasoby naturalne. Właściwie było tam wszystko, czego potrzeba do pełnego szczęścia. Makarios oznacza więc tę radość, która wynika sama z siebie, która jest pogodna, bezchmurna, niczym niezakłócona, samowystarczalna, zupełnie niezależna od okoliczności i zmian zewnętrznych. Ludzka radość jest uwarunkowana okolicznościami życia, natomiast radość chrześcijańska jest absolutnie nienaruszalna. Błogosławieństwa mówią o takiej radości, która towarzyszy nam nawet w cierpieniu, której nie jest w stanie zniszczyć ani smutek, ani strata, ani ból. Mówią o takiej radości, która jaśnieje przez łzy i której nic w życiu nie może odjąć, nawet śmierć.
W świecie radość można zdobyć i stracić. Zachwianie zdrowia, klęska naszych planów, rozczarowanie z powodu niezaspokojonych ambicji, a nawet zmiana pogody może odebrać radość, którą daje świat. Lecz chrześcijanin posiada radość trwałą, nienaruszalną, wynikającą ze stałej społeczności z Jezusem Chrystusem.
Wspaniałość błogosławieństw polega na tym, że nie są to tylko tęskne spojrzenia ku przyszłemu pięknu, nie są to nawet jakieś promienne obietnice przyszłej, dalekiej chwały, lecz już tu wyczuwalny triumfalny przedsmak stałej radości, która jest już udziałem wszystkich świętych, a której nic nie będzie w stanie zniszczyć.
Ks. Julian Wybraniec – w maju 2012 r. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w rzeszowskiej katedrze. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka liturgiczna w teorii i praktyce.
—————————————————————————————————————-
Słowa Ewangelii wg św. Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie”.