Przygotujcie drogę Panu!

● Rozważa: ks. Julian Wybraniec ●

Druga Niedziela Adwentu (6 grudnia 2015)
Czytania: Ba 5, 1-9; Flp 1, 4-6.8-11
Ewangelia: Łk 3, 1-6

Pojawienie się Jana Chrzciciela było zwrotnym punktem historii. W przekonaniu św. Łukasza było to tak ważne wydarzenie, że jego czas określa sześcioma współczesnymi wydarzeniami.
Tyberiusz jako następca Augusta był drugim z rzymskich cesarzy. Już w 11 lub 12 roku po Chr. August dzielił swoją władzę ze swoim bliskim przyjacielem, który w 14 roku po Chr. stał się cesarzem. Piętnasty rok panowania Tyberiusza przypadłby więc na 29 rok po Chr. Łukasz prezentuje Jana Chrzciciela na tle ówczesnego świata, na tle imperium rzymskiego.
Następne trzy określenia łączą się z polityczną organizacją Palestyny. Tytuł tetrarcha dosłownie znaczy zarządzający czwartą częścią. Później znaczenie tego słowa zostało rozszerzone i określało zarządcę jakiegoś terytorium. Herod Wielki zmarł w 4 roku przed Chr. po około czterdziestu latach panowania. Podzielił on swoje królestwo pomiędzy swoich trzech synów:
Herod Antypas otrzymał Galileę i Pereę. Panował tam od 4 roku przed Chr. do 39 po Chr. a więc Jezus żył w czasie jego panowania i przeważnie na jego terytorium, w Galilei.
Herod Filip otrzymał Itureę i Trachontis. Panował od 4 roku przed Chr. do 33 po Chr. Cezarea Filipowa otrzymała swoją nazwę od jego imienia, ponieważ on zbudował to miasto.
Archelaus zarządzał Judeą, Samarią i Edomem. Był on wyjątkowo złym królem. Żydzi domagali się od Rzymu jego usunięcia z tronu; ze względu na ciągłe niepokoje w Judei Rzym zainstalował tam prokuratora, czyli swego gubernatora.
W ten sposób Rzym przejął bezpośrednią kontrolę nad Judeą. W tym czasie prokuratorem rzymskim był Piłat, który rządził Judeą w latach 25-37 po Chr. Tak więc w jednym zdaniu Łukasz przedstawia nam panoramiczny obraz podzielonego królestwa, które kiedyś należało do Heroda Wielkiego. O Lizaniaszu właściwie nic nie wiemy.
Po wskazaniu na sytuację świata i polityczną sytuację Palestyny, św. Łukasz przechodzi do religijnej sytuacji w kraju i umieszcza pojawienie się Jana w czasach sprawowania funkcji kapłańskiej przez Annasza i Kajfasza. Nigdy nie było dwóch kapłanów jednocześnie. Dlaczego jednak Łukasz łączy ze sobą te imiona? Arcykapłan był jednocześnie świeckim i religijnym przywódcą danej społeczności. W dawnych czasach urząd arcykapłana był sprawowany przez całe życie i przekazywany dziedzicznie. Z przyjściem Rzymian urząd ten był przedmiotem różnego rodzaju intryg. Na skutek tego w latach 37 przed Chr. do 26 po Chr. było aż dwudziestu ośmiu różnych arcykapłanów. Annasz pełnił funkcje arcykapłana w latach od 7 do 14 po Chr. Teraz już nie sprawował tego urzędu, ale jego następcami byli jego czterej synowie i zięć Kajfasz. Tak więc chociaż Kajfasz sprawował urząd arcykapłański, wszystkie decyzje zależały od Annasza. Dlatego po aresztowaniu zaprowadzono Jezusa najpierw do niego, chociaż w tym czasie nie był on urzędującym arcykapłanem. Łukasz wymienia Kajfasza, ponieważ była to najbardziej wpływowa postać w tym kraju.
Druga część dzisiejszej Ewangelii to cytat z proroka Izajasza. Gdy król wybierał się na przegląd zarządzanych przez siebie krain, zwykle wysyłał kuriera, który nawoływał ludzi do przygotowania dróg. Jan jest uważany za kuriera, herolda Króla. Domagał się on jednak przygotowania serca i życia. „Król nadchodzi – powiadał – i dlatego na każdego z nas nałożony jest obowiązek przygotowania swego życia na spotkanie z Królem”. Nie traćmy więc czasu, by droga dla Pana była przygotowana i piękna.

Ks. Julian Wybraniec – w maju 2012 r. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w rzeszowskiej katedrze. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka liturgiczna w teorii i praktyce.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: >>Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech się staną prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże<<.

Poleć innym!