Wspomnienie św. Hilarego z Poitiers
13 stycznia obchodzimy wspomnienie dowolne św. Hilarego z Poitiers, biskupa i doktora Kościoła.
Nazywano go „Atanazym Zachodu” oraz „obrońcą Galii”, bo przyczynił się do zwalczenia chrystologicznej herezji ariańskiej i zdołał przed nią uchronić Francję. Chociaż miał być człowiekiem wielkiej łagodności, to w zmaganiach z wrogami chrześcijaństwa – takimi jak np. cesarz Konstancjusz – potrafił być wyjątkowo twardy.
Hilary przyszedł na świat ok. 310 r. w Poitiers jako syn pogańskich notabli. Zdobył bardzo dobre wykształcenie i został retorem. Z czasem, dzięki poszukiwaniom i lekturze dzieł filozoficznych oraz Pisma Świętego, doszedł do poznania wiary. W Piśmie Świętym zachwycił go sposób objawiania się Boga. Szczególnie zafascynowało go boskie imię ze Starego Testamentu: “Jestem, Który Jestem”. Przyjął chrzest w 345 roku już jako żonaty mężczyzna (jego córką była św. Abra). Był na tyle gorliwym wyznawcą, iż w 350 roku (podawane są też daty 353 i 354) wspólnota chrześcijan wybrała go biskupem miejscowego Kościoła. W tym miejscu należy przypomnieć, że celibat nie był jeszcze wówczas w Kościele powszechnym zwyczajem, a żonaci mężczyźni mogli być podnoszeni do godności biskupiej.
Dał się poznać jako żarliwy przeciwnik herezji Ariusza, który kwestionował Bóstwo Jezusa Chrystusa. Jako biskup – a było to po synodach w Arles (353 r.) i Mediolanie (355 r.), które poparły arianizm – zaczął bronić Bóstwa Chrystusa, odmówił też potępienia św. Atanazego z Aleksandrii, który czynił podobnie. Za to w 356 r. został pozbawiony biskupstwa i skazany na wygnanie do Frygii, skąd powrócił do Galii po czterech latach.
Kilka lat pobytu na wygnaniu wykorzystał na dokładne zapoznanie się z teologią Wschodu, której bogactwo, subtelność i precyzję pojęć starał się później rozpowszechnić w Kościele łacińskim. Nieustraszony, pisał z wygnania listy do wiernych, by ich utwierdzić w wierze. Napisał też kilka rozpraw na tematy, które były poruszane przez arian. Otrzymał piękny przydomek “obrońcy Galii”, gdyż właśnie przez swoją postawę, kazania i pisma uchronił swoją ojczyznę, Galię, od herezji. Po powrocie z wygnania czynił, co tylko było w jego mocy, by zabliźnić rany, zadane Kościołowi przez Ariusza i jego protektorów. Jego zasługą było zwołanie synodu do Paryża (360), na którym biskupi Galii przyjęli wyznanie wiary, ułożone na soborze w Nicei. Żył w wielkiej przyjaźni ze św. Marcinem, biskupem Tours. Ochrzcił go i był jego kierownikiem duchowym.
Zmarł w 367 roku. Pozostawił po sobie sporą spuściznę literacką, z której najcenniejszym jest traktat De Trinitate (O Trójcy Świętej). Jego śmiertelne szczątki złożono w bazylice cmentarnej w Poitiers, noszącej obecnie jego imię. Niestety, fanatyczni kalwini dużą ich część zniszczyli (w 1562 r.). Ocalała tylko ta ich część, która przedtem została umieszczona w kościele św. Dionizego w Paryżu, i druga znaczna część podarowana dla kościoła św. Jerzego w Le Puy. Te ostatnie relikwie sprowadzono w 1698 r. do Poitiers, gdzie doznają szczególnej czci.
Hilary wniósł ogromny wkład w rozwój chrystologii i nauki o Trójcy Świętej, dlatego też został 13 maja 1851 r. zaliczony przez bł. Piusa IX do grona doktorów Kościoła. Należy do pierwszych wyznawców, którym Kościół na Zachodzie zaczął oddawać publicznie liturgiczną cześć. Wcześniej było to niemal wyłącznym przywilejem męczenników. Jest patronem Poitiers i La Roche. Modlą się do niego ukąszeni przez węże.
Modlitwa św. Hilarego z Poitiers dla uwielbienia Trójcy Przenajświętszej
Zachowaj, proszę Cię Boże, wiarę moją żywą i nieskażoną. Aż do śmierci pragnę ją wyznawać i dotrzymać obietnic, jakie złożyłem w uroczystym wyznaniu wiary, kiedy zostałem ochrzczony w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Pragnę uwielbiać Ciebie, Ojca Naszego i Twojego Syna razem z Tobą, i być godnym Ducha Świętego, który pochodzi od Ciebie przez Twojego Jednorodzonego Syna. Najlepszym świadkiem mojej wiary jest właśnie ten, który mówi: ,,Ojcze, wszystko, co jest moje, jest Twoje, i co Twoje, jest moje” (J 17,10). To mój Pan, Jezus Chrystus, który w Tobie i z Ciebie i u Ciebie zawsze jest i pozostaje Bogiem – uwielbiony na wieki wieków. Amen.
Oprac. Jaromir Kwiatkowski
Źródła:
http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/01-13a.php3
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/swieci/s_hilary_poitiers0.html
http://blekitnieba.blog.onet.pl/2008/05/18/modlitwa/
