Pobożność św. Jana XXIII była od najmłodszych lat głęboko zakorzeniona w Tradycji Kościoła, nauczaniu jego świętych. Stąd już w wieku lat 19 zapisał te dojrzałe słowa, które obrazują jego odważną, gorliwą, surową katolicką wiarę.

Grzech śmiertelny! Co za hańba! Na myśl o nim ogarnia mnie przerażenie, lecz nie mniej muszę unikać grzechu powszedniego, ze względu na poważne i opłakane skutki, jakie za sobą pociąga. Nie sprowadza on kary piekła ani utraty łaski, ale niemniej sprawia Bogu wielką przykrość. Jeśli więc chcę Boga kochać nade wszystko i na zawsze, muszę unikać tego wszystkiego, co może Mu sprawić przykrość. Na tym bowiem polega subtelność miłości.

Mój Boże, czy to jest możliwe, bym Cię śmiertelnie obraził? Nie, nie. Precz więc z grzechami powszednimi, mówiąc ściśle – z przywiązaniem do nich. Raczej śmierć niż grzech powszedni! Dopomóż mi, Boże, bym zachował duszę czystą, nieskalaną i miłą dla Twoich najczystszych oczu, abym mógł całkowicie oddać się Tobie i by nic nie mogło mnie od Ciebie oderwać. Ty mnie znasz aż do głębi, wiesz, jakie to złe skłonności we mnie się zakorzeniły, podaj mi swą pomocną dłoń, abym nie potknął się w drodze; oświeć mój rozum, żebym poznał wady zniekształcające mą duszę, i rozpal we mnie coraz gorętsze pragnienie podobania się Tobie jedynie, gdyż tylko Ty jesteś nieskończenie godzien miłości.

Jan XXIII, Dziennik duszy, Kraków 2014, s. 140.
Pisząc te słowa, późniejszy papież i święty miał zaledwie 19 lat.

Poleć innym!