Zacheuszowe szaleństwo
● Rozważa: ks. Julian Wybraniec ●

XXXI niedziela zwykła (C), 3 listopada 2013
Czytania: Mdr 11,22–12,2; 2 Tes 1,11–12,2;
Ewangelia: Łk 19,1-10 ●

W Ewangelii słyszymy o bogatym celniku Zacheuszu, który wszedł na sykomorę, żeby zobaczyć Jezusa. Każdy z nas, duchowo, powinien stanąć na takiej sykomorze, by odpowiedzieć sobie na pytanie: czy rzeczywiście czekam na Tego, który ma przejść? Może spojrzy na mnie, może zawoła mnie po imieniu?

Pod Jerychem zaskakuje postawa celnika. Był niskiego wzrostu, ale chciał koniecznie zobaczyć Jezusa. Nie oglądając się na nic, a zwłaszcza na to, co ludzie powiedzą, wdrapał się na drzewo sykomory, aby stamtąd zobaczyć Syna Człowieczego. To nauka dla nas. My czasem, zamykając naszą religijność w kościelnej ławce, tracimy z oczu Jezusa, bo nie chcemy wspiąć się wyżej, by Go zobaczyć. Nie bójmy się zacheuszowego szaleństwa. Dajmy się ponieść jego odwadze. Ona przynosi ogromną radość: Zacheusz zszedł z pośpiechem i przyjął Jezusa rozradowany! Nie lękajmy się też wydawać dobrych owoców nawrócenia. Trzeba niekiedy połowę majątku dać ubogim, a skrzywdzonym wynagrodzić poczwórnie, żeby doświadczyć łaski nawrócenia i usłyszeć: „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu”.

Co się stanie „dziś” w naszym życiu? Czy usłyszymy przesłanie Jezusa wzywające nas do pośpiechu w działaniu na rzecz dobra? „Zejdź prędko, dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”! Myśląc w tych dniach o zmarłych, nie wiemy, kiedy i nas Pan Bóg do siebie powoła. Dlatego Jezus właśnie „dziś” musi się zatrzymać w naszym domu.

Zacheusz posłuchał Jezusa. A my, co zrobimy? Posłuchamy Jezusa i zrezygnujemy ze swojego grzechu, lęku, ucieczki i niedowiarstwa, czy nic się nie zmieni? Czy pozwolimy rozgościć się Jezusowi i odpocząć w domu naszego serca, czy skażemy Go na tułaczkę? Bo Jezus nie przestanie do nas przychodzić, nie przestanie nas szukać i pragnąć. Jezus nie przestanie! Jednak istnieje niebezpieczeństwo, że my przestaniemy wypatrywać Jezusa i nigdy nie doświadczymy radości przyjęcia Go do siebie, do swojego życia i serca. Jezus przychodzi i czeka, ale wybór i odpowiedź należą do nas.

Jezus chce się spotykać z każdym z nas. Nam również powinno zależeć na spotykaniu się z Nim. Szczególną okazją do tego jest coniedzielna Eucharystia. Przyjęcie Jezusa do swego serca winno być poprzedzone wyrzeczeniem się przywiązania do bogactw tego świata i naprawieniem krzywd wobec bliźnich.

„Dzisiaj zbawienie stało się udziałem tego domu”. Tak Jezus podsumowuje spotkanie z Zacheuszem. Czy nie chcielibyśmy usłyszeć takich słów skierowanych pod naszym adresem? A więc zaprośmy Jezusa do naszego domu. Otwórzmy serca i podnieśmy wzrok. Niech nasz wzrok spotka się z Jego wzrokiem – na pewno nie pozostanie obojętny.

————–
ks. Julian Wybraniec – w maju 2012 r. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w parafii pw. św. Brata Alberta w Kolbuszowej. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka organowa w teorii i praktyce.

————–
Tekst Ewangelii (Łk 19,1-10)
Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: Do grzesznika poszedł w gościnę. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie. Na to Jezus rzekł do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło.

Poleć innym!