17 kwietnia według tradycyjnego kalendarza liturgicznego z 1962 r. obchodzimy wspomnienie dowolne św. Aniceta, papieża i męczennika. Według kalendarza posoborowego z roku 1969 w tym tygodniu nie wypadają żadne święta ani wspomnienia liturgiczne.

Anicet urodził się pod koniec I wieku w Syrii. Od lat najmłodszych wyróżniał się spośród rówieśników, których przewyższał pod względem postępów w nauce, miał bardzo bystry umysł. To sprawiło, że został zaliczony do najbardziej uczonych ludzi swojego czasu. Oprócz tego był pobożny i bogobojny, gdyż jego rodzice byli gorliwie wierzący.

Wszystkie te cechy sprawiły, że po śmierci męczeńskiej papieża Piusa I jednogłośnie wybrano Aniceta na biskupa Rzymu. W tamtym czasie potrzeba było kogoś tak pobożnego, gorliwego i uczonego jak Anicet, ponieważ rozsiewano wiele fałszywych nauk i błędów, które trzeba było zwalczyć. Wtedy to właśnie w Rzymie rozprzestrzeniał się gnostycyzm, głównie za sprawą Walentyna, Marcjona i Karpokratesa. Niebezpieczne w skutkach mogło być także lenistwo w służbie Chrystusowi ludzi należących do Kościoła, którzy nie dbali o czystość obyczajów, o prawdziwą doskonałość głoszoną przez Chrystusa.

Anicet patrzył na te zagrożenia i fale, które groziły zalaniem rozkwitającego dopiero chrześcijaństwa, na spustoszenie, jakie czyniły herezje. Mimo wszystko nie tracił wiary w swoje siły i w pomoc Boga. Podczas kazań i napomnień udawało mu się pobudzać gorliwość w wierze i w naprawie życia. To, co mówił, uzupełniał przykładem własnego życia, żył bowiem jak święty. Jedyne, czego pragnął, to zbawienia dusz, dla których był pasterzem. Był wrogiem wszelkich grzesznych rozrywek dla ludu, którymi w tamtym czasie lubiono zajmować się w Rzymie, gdyż wiedział, że prowadzą one do upadku. Przyjemność zaś widział w modlitwie i pracy na chwałę Boga i na pożytek bliźniego.

Noce spędzał, modląc się i rozmyślając, a dni – w świątyniach lub w domach ubogich oraz chorych. Kształtował swojego ducha i pogłębiał prawdy religijne. Oprócz tego umartwiał ciało biczowaniem, postami itp. Był łagodny i wyrozumiały dla przeciwników, hojny dla biednych, a nieustraszony w obliczu prześladowań czy innych niebezpieczeństw. To wszystko sprawiło, że Anicet miał wielki wpływ na życie innych osób. Hegezyp, pisarz z tamtego okresu, twierdził, że Rzym pod wpływem św. Aniceta zamienił się w siedlisko świętości i cnotliwości.

Za panowania św. Aniceta pojawiło się pytanie, kiedy obchodzić dzień Wielkanocy. Na wschodzie i zachodzie obchodzono to święto w inne dni. Z tego powodu do Rzymu przybył św. Polikarp, uczeń św. Jana Apostoła, biskup ze Smyrny, który chciał wspólnie ze św. Anicetem ustalić jedną datę. Do ostatecznego porozumienia wtedy jeszcze nie doszło, ale mimo wszystko był to krok w dobrą stronę. Anicet jest znany także z tego, że zabronił duchowieństwu nosić długie włosy.

Mimo że św. Anicet jest określany męczennikiem, nie przelał on krwi za wiarę w Chrystusa. Mówi się o nim tak dlatego, że przyszło mu panować (lata 157-168) w bardzo trudnych warunkach, związanych z wieloma niebezpieczeństwami i trudnościami.

Modlitwa:

Panie Boże, który dodawałeś sił i odwagi Twojemu słudze św. Anicentowi w trudnych czasach, spraw, abyśmy za jego pośrednictwem również umieli opierać się fałszom i dążyć do doskonałości, którą nam wyznaczył Chrystus.

oprac. Tomasz Powyszyński

Źródła:

http://siomi1.w.interia.pl/17.kwietnia.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Anicet_(papie%C5%BC)

Poleć innym!