6 maja obchodzimy święto Świętych Apostołów Filipa i Jakuba Mniejszego.

Filip, urodzony w Betsaidzie, był uczniem Jana Chrzciciela. Został przez Chrystusa powołany na ucznia (J 1,43-46). Prawdopodobnie Filip znał wcześniej Piotra i Andrzeja. Sugeruje to wzmianka, iż wszyscy pochodzą z tego samego miasta. A także musiał znać go dobrze św. Jan Apostoł, przekazujący te szczegóły.

W trzech miejscach, w których wymieniani są apostołowie w Ewangelii (Mt 10,3; Mk 3,18; Łk 6,14), Filip jest zawsze wymieniany na piątym miejscu. Oprócz tego Pismo Święte podaje, że Filip był świadkiem cudownego nakarmienia rzeszy przez Chrystusa (J 6,1-5), poganie proszą go, żeby pomógł im zobaczyć się z Jezusem (J 12,21-22); a w czasie ostatniej wieczerzy Filip prosi Chrystusa, by pokazał apostołom swego Ojca niebieskiego (J 14,7-10).

A jeżeli chodzi o źródła pozabiblijne, to historyk Euzebiusz podaje, że Filip miał żonę i dzieci. Przytoczył informację Polikratosa, biskupa Efezu, według którego Filip miał trzy córki. Euzebiusz pisze, że Filip miał cztery córki. Nazywa je „prorokiniami”. Wszystkie cieszyły się w pierwotnym Kościele wielką czcią. Te wszystkie informacje są jednak tak skąpe, że hagiografowie przypuszczają, iż mogło dojść do pomieszania św. Filipa Apostoła i św. Filipa diakona (Dz 6,1-6; 8,4-40), który miał właśnie cztery córki.

Wiemy o istnieniu dwóch apokryfów – Dzieje Filipa i Ewangelia Filipa. Nie mają one jednak z Apostołem żadnego związku (powstały w IV wieku), poza tym, że ich autor podszywa się pod niego i naocznych świadków męki Pana Jezusa. Mogą one zawierać elementy prawdy, ponieważ opierały się na pierwotnej tradycji chrześcijańskiej.

Wiadomo natomiast, że Filip mógł apostołować w okolicach Dniepru i Donu. Byłby to więc pierwszy apostoł Słowian. Filip zginął śmiercią męczeńską w Hierapolis za panowania Domicjana (81-96). Jest patronem Antwerpii, pilśniarzy i czapników. W ikonografii jest przedstawiany z krzyżem, ze zwojem i z pastorałem. Towarzyszy mu anioł.

Z kolei Jakub – zwany Młodszym lub Mniejszym – był bratem św. Judy Tadeusza, krewnym Jezusa. Do grona apostołów dołączył najpóźniej, o czym świadczy fakt, że w spisach apostołów zawsze jest wymieniany pod koniec. Po zmartwychwstaniu Jezusa Jakub wyróżniał się jako przewodniczący gminy chrześcijańskiej w Jerozolimie. Gdy św. Piotr został cudowny uwolniony z więzienia, kazał poinformować o tym właśnie Jakuba (Dz 12,17). Jakub w czasie soboru apostolskiego miał duży wpływ na to, że św. Paweł mógł potem pełnić misję wśród pogan, nie narzucając im prawa mojżeszowego (Dz 15,13-23).

Po Jakubie pozostał list do członków Kościoła narodowości żydowskiej (napisany w latach 45-49). Jakub pisze w nim m.in., że wiara bez uczynków jest martwa (Jk 2,26), czym jakby polemizuje ze św. Pawłem, który uznał konieczność wiary w Chrystusa, ale mniej uwzględnił przy tym potrzebę dobrych uczynków. Oprócz tego w liście tym zachęca do odwagi w przeciwstawianiu się pokusom, podkreśla, że wśród chrześcijan nie powinno gardzić się ubogimi, wyróżniając przy tym bogatych, ponieważ wszyscy są równi wobec Boga.

Św. Jakub Apostoł został ukamienowany (pisze o tym np. żydowski historyk Józef Flawiusz). Już za życia darzono Jakuba wielką czcią, nawet wśród Żydów. Istnieje apokryficzna, pochodząca z II wieku, Ewangelia Jakuba (zwana także Protoewangelią Jakuba), której autorem jednak nie był św. Jakub. Zawiera ona wiele ciekawych informacji z życia Najświętszej Maryi Panny, przekazywanych zapewne przez pierwotną tradycję chrześcijańską.

Św. Jakub to patron dekarzy. Ikonografia przedstawia go w tunice i płaszczu, trzymającego miecz i księgę.

Modlitwa:

Panie Boże, z radością obchodzimy co roku święto Twoich apostołów św. Filipa i Jakuba. Pozwól, abyśmy za ich pośrednictwem wzięli udział w Męce i Zmartwychwstaniu Twojego Syna i zasłużyli sobie na życie wieczne w niebie. Amen (za: H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999, s. 105).

oprac. Tomasz Powyszyński

Źródła:

http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/05-06.php3

H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999.

Poleć innym!