Wytrwać, nie poddawać się
● Rozważa: Jaromir Kwiatkowski ●

 Święto św. Szczepana, pierwszego męczennika (26 grudnia 2013)
Czytania: Dz 6, 8-10; 7, 54-60
Ewangelia: Mt 10, 17-22 ●

Fragment Mateuszowej Ewangelii, odczytywany w kościołach w święto św. Szczepana, zawiera uwagi Jezusa, adresowane do dwunastu Apostołów, przygotowujące ich do podjęcia działalności misyjnej. Jezus nie obiecuje im, że będzie sielankowo, czyli lekko, łatwo i przyjemnie. Wręcz przeciwnie, przygotowuje ich na prześladowania. Zapowiada, że – ze względu na to, iż są Jego uczniami – ich nauczanie może zostać odrzucone przez ludzi, do których dotrą z Dobrą Nowiną. Przez znajomych, współpracowników, sąsiadów… Mogą być za nie postawieni przed sądami religijnymi i świeckimi, przed obliczem władz różnego szczebla.

Czy ta rzeczywistość nie staje się pomału polską rzeczywistością? Nauczanie Kościoła jest w naszym kraju coraz częściej odrzucane, wręcz ostentacyjnie negowane. I choć Polacy nie giną – jak w wielu innych krajach – z powodu swojej wiary, to w przestrzeni publicznej są coraz częściej wyszydzani, spychani na margines, bywa, że traktuje się ich jak obywateli II kategorii. Bywa też, że za głoszenie poglądów zgodnych z nauczaniem Kościoła stają przed sądami, jak choćby publicysta katolicki Tomasz Terlikowski, który niedawno przegrał w pierwszej instancji proces z Alicją Tysiąc za stwierdzenie, że kobieta chciała zabić swoje dziecko (tzn. chciała dokonać aborcji, tłumacząc to groźbą pogorszenia się jej bardzo słabego wzroku).

Jezus wskazuje Apostołom (a więc także i nam), co mają robić w sytuacjach, gdy spotkają ich prześladowania. Mają zaufać Duchowi Świętemu – On podpowie im, co mają mówić i czynić. On napełni ich dusze cierpliwością, męstwem, pokorą, koniecznymi do znoszenia prześladowań. Do tego, by trwać w nauce Chrystusa.

Tak było – odwołując się jeszcze raz do przywołanego wyżej przykładu – z Tomaszem Terlikowskim. Publicysta nie wycofał się ze swoich twierdzeń. Bo nie można wycofać się z głoszenia prawdy. Został za to skazany na dotkliwą karę pieniężną.

Na to, że będą nas prześladować osoby nam dalekie, choćby i znajome, można machnąć ręką. To boli, ale aż tak bardzo nie rani. Ale Jezus idzie w swoich przestrogach o krok dalej. Mówi, że mogą nas prześladować osoby bliskie, ba! najbliższe: nawet brat, ojciec czy dzieci. Tak dzieje się często w przypadku różnicy zdań na tematy zasadnicze. A nic tak nie rani, jak krzywda, którą wyrządzili nam najbliżsi. Zwłaszcza krzywda przez nas niezawiniona.

Weźmy jeszcze pod uwagę, że w czasach Jezusa lojalność wobec rodziny była bardzo istotną wartością, zaś okazywanie czci rodzicom było uważane za jedną z głównych cnót. Tak więc Jego słowa musiały wówczas zabrzmieć szczególnie mocno.

Ale Jezus pokazuje także, co będzie na końcu tych prześladowań: „kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony”. Prosta, jasna zapowiedź – adresowana do Apostołów, ale i do każdego z nas. Mamy wytrwać, nie poddawać się, bo inaczej nie zobaczymy owoców Bożego działania. Tego bliższego, odnoszącego się do konkretnej apostolskiej misji czy przedsięwzięć, które podejmujemy. I tego dalszego, odnoszącego się do życia wiecznego.

Jeszcze dwie uwagi na marginesie. Jezus nie obiecuje nam życia lekkiego, łatwego i przyjemnego. I w większości przypadków wygląda ono zupełnie inaczej – jest szare, połamane. Doświadczenie każdego z nas to doświadczenie krzyża: chorób, rozczarowań, cierpienia, problemów z dziećmi, kłopotów z pracą, niedostatków materialnych. Wydają się nam one czymś trudnym do zniesienia, ale… życie bez problemów wcale nie jest lepsze – zdaje się mówić Jezus. „W życiu najlepiej kiedy jest nam dobrze i źle, bo kiedy jest nam tylko dobrze – to niedobrze” – napisze ks. Jan Twardowski. Święte słowa…

Po drugie, musimy przyjąć do wiadomości, że ludzie mogą nas nienawidzić z powodu Boga, choć wydawałoby się to nielogiczne – przecież jest On Miłością. Miłość nie jest kochana, jak powtarzał św. Franciszek z Asyżu. A nie jest kochana dlatego, że stawia wymagania, nawołuje do zmiany życia. My, chrześcijanie, mamy tę Miłość kochać. I uczyć tego innych. Także tych, którzy posmakowali innego życia: pełnego egoizmu i nienawiści; przyzwyczaili się do niego i jest im z tym dobrze i wygodnie.

I ostatnia myśl. Przestrogi Jezusa, adresowane do Apostołów, nieprzypadkowo zostały zestawione z opisem męczeństwa św. Szczepana zawartym w Dziejach Apostolskich. Szczepan „pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu” (Dz 6,8). Doświadczył z tego powodu prześladowań aż po konieczność złożenia ofiary z życia. Można powiedzieć, że po ludzku przegrał. Ale Boża logika jest inna. Szczepan „wytrwał do końca” i – zgodnie ze słowami Jezusa – „będzie (a ściślej – jest) zbawiony”.

————–

Jaromir Kwiatkowski, dziennikarz i publicysta. Redaktor naczelny Dziennika Parafialnego, publicysta dwumiesięcznika podkarpackiego VIP Biznes&Styl i portalu biznesistyl.pl, redaktor dwumiesięcznika „La Salette Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej”, stały współpracownik tygodnika „wSieci”, prowadzi bloga na portalu wpolityce.pl. Żonaty, dwie córki i wnuczka. Od 1989 r. wraz z żoną uczestniczą w Ruchu Domowy Kościół (kręgi rodzin).

————–

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich Apostołów: «Miejcie się na baczności przed ludźmi. Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony».

Poleć innym!