31 maja obchodzimy święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.

Święto Nawiedzenia pochodzi z religijności chrześcijaństwa Wschodu. Za sprawą św. Bonawentury pojawiło się w zakonie franciszkańskim w 1263 roku. W 1389 roku z kolei papież Bonifacy IX rozszerzył to święto na cały Kościół, by uprosić jedność w Kościele Chrystusowym – był to bowiem czas wielkiej schizmy na Zachodzie. Święto Nawiedzenia zostało zatwierdzone przez sobór w Bazylei w 1441 roku.

Święto jest obchodzone 31 maja, między Zwiastowaniem Pańskim a Narodzeniem Jana Chrzciciela. Wspominamy więc spotkanie Jezusa Chrystusa ze swoim poprzednikiem – Janem Chrzcicielem, a także spotkanie dwóch matek – Maryi i Elżbiety. Dokładny opis Nawiedzenia znajdziemy w Ewangelii św. Łukasza (1,39-56). Tradycja głosi, że do tego wydarzenia doszło w Ain Karim, 7 km od Jerozolimy. W miejscu tym stoją dwa kościoły upamiętniające dwa wydarzenia: narodzenie Jana Chrzciciela – kościół w mieście, spotkanie matek – kościół Nawiedzenia św. Elżbiety, na wzgórzu za miastem.

Maryja odbyła podróż z Nazaretu do Ain Karim pieszo, gdy tylko dowiedziała się od św. Gabriela Archanioła, że Elżbieta jest brzemienna. Przypuszcza się, że być może przyłączyła się do jakiejś pielgrzymki zmierzającej do Jerozolimy, ponieważ trudno sobie wyobrazić, by sama przeszła 150 km. Maryja chciała podzielić się wiadomością o Zwiastowaniu ze swoją krewną i pogratulować jej długo wyczekiwanego potomstwa.

Jednak po przybyciu okazuje się, że Elżbieta już o wszystkim wie. Na widok Maryi Elżbieta nawet powtarza słowa anioła: „Błogosławiona jesteś między niewiastami”. Jest to aluzja do tego, że za sprawą Ducha Świętego została już we wszystko wtajemniczona. Widoczna jest pokora obu kobiet – Maryi, która przyszła z pomocą do starszej krewnej, i Elżbiety, która wita Maryję słowami: „A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?”.

Elżbieta mówi też, że na dźwięk słowa Maryi poruszyło się dziecko w jej łonie. Pisarze kościelni są zdania, że był to akt powitania Chrystusa przez Jana Chrzciciela. W tym momencie św. Jan został uwolniony od grzechu pierworodnego i napełniony Duchem Świętym. Często zestawia się to poruszenie św. Jana z tańcem radości króla Dawida, który szedł przed Arką.

Za każdym razem, gdy odmawiamy Pozdrowienie Anielskie, powtarzamy słowa św. Elżbiety. Wydarzenie to rozważamy jako jedną z radosnych tajemnic Różańca. W 1610 roku powstał nawet zakon żeński, który obrał sobie Matkę Bożą w tej tajemnicy za patronkę. Chodzi o zakon wizytek, czyli Sióstr Nawiedzenia.

O Nawiedzeniu Najświętszej Maryi Panny św. Ambroży pisał:

Rozważ, że wyżsi z pomocą przychodzą do niższych – Maryja do Elżbiety, Chrystus do Jana, w swoim zaś czasie dla uświęcenia chrztu Jana Pan sam przyjmie chrzest. Wyjaśnijmy pokrótce, jakie to dobrodziejstwa sprowadziło Nawiedzenie Maryi i przyjście Boże. Rozważ znaczenie poszczególnych słów. Najpierw odezwała się Elżbieta, ale Jan przed nią wyczuł łaskę. Ta z natury rzeczy słyszy, on zaś uradował się ze względu na tajemnicę. Ta Maryi, on zaś Jezusa wyczuł przyjście… Matki z podwójnego tytułu cudu prorokują w duchu. Uradowało się niemowlę, napełniona została łaską matka. I nie wcześniej ona została napełniona Duchem Świętym, zanim nie został Duchem Świętym napełniony syn, i on to, gdy został napełniony Duchem Świętym, napełnił również Nim swoją matkę… Namaszczony został (Jan) i w łonie matki przygotowany jak atleta do swojej misji proroka. Dla jego przyszłej misji daną mu została większa łaska.

Modlitwa:

Ojcze, posłuszna Twojemu głosowi Dziewica Maryja, nosząca w sobie Twojego Syna, odwiedziła św. Elżbietę. Spraw, abyśmy zawsze podążali za głosem Ducha Świętego i wraz ze św. Elżbietą chwalili Cię wiecznie w niebie. Amen (za: H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999, s. 126).

oprac. Tomasz Powyszyński

Źródła:

http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/05-31a.php3.

http://kosciol.wiara.pl/doc/490247.Swieto-Nawiedzenia-NMP.

H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999.

Poleć innym!