Liturgia Wielkiego Piątku (29 marca 2013)
Perykopa ewangeliczna: J 18,1–19,42 (Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa wg św. Jana)
Rozważa: ks. Julian Wybraniec ▼

Podnieśmy oczy i patrzmy na Chrystusa. Podnieśmy głowy i patrzmy na krzyż. Oto wisi nasze życie. Nie odchodźmy szybko z Kalwarii. Pozostańmy pod krzyżem z bolejącą Matką. Przytulmy się do krzyża Zbawiciela i do Jego świętych ran.

Wczoraj usłyszeliśmy w Ewangelii o tym, jak Jezus ukląkł przed Apostołami i umył im nogi. Bóg na klęczkach przed człowiekiem. Ale dzisiaj to my padamy na kolana przed Panem, którego przybito do krzyża. Klękamy przed Ukrzyżowanym.

Ciągle mam w myśli zarzut postawiony przez jednego ze wschodnich myślicieli: Dlaczego wy, chrześcijanie, klękacie przed trupem? Przed krzyżem, na którym wisi nieboszczyk? Co to za rodzaj nekrofilii? Ale my nie czcimy trupa. My nie czcimy umarłego. My padamy na kolana przed Miłością. Miłością bezbronną. Wielu boi się kochać, bo wiedzą, ile to kosztuje. Bo kochając, odsłaniasz się, a tym samym stajesz się otwarty na więcej bólu, na więcej cierpienia. Każda miłość prawdziwa jest miłością zranioną. Tym się różni od życzliwości, która nic nie kosztuje.

Św. Antoni Padewski pisze:

Chrystus, który jest Twoim życiem, wisi przed Tobą, abyś patrzył na krzyż jak w lustro. (…) Jeśli dobrze się przyjrzysz, będziesz mógł zdać sobie sprawę, jak wielka jest Twoja godność ludzka i Twoja wartość.

Święty chce nas przekonać:

W żadnym innym miejscu człowiek nie może lepiej uświadomić sobie, jak wiele jest wart, jak wtedy gdy spogląda w lustro krzyża.

Każdy z nas niech patrzy na krzyż, aby ujrzeć samego siebie. W ranach Jezusa mogę zobaczyć swoją historię, swoje grzechy, swoje zniewolenie. Patrząc na Ukrzyżowanego, mogę poznać siebie, mogę poznać, kim jestem. Mogę poznać prawdę o sobie. A prawda prowadzi do uzdrowienia.

Na Kalwarii znajdowały się trzy krzyże, a pośrodku był krzyż Jezusa Chrystusa. Spójrzmy na krzyż dobrego łotra, krzyż pokuty: ten niech będzie nasz. Naśladujmy tego łotra, który pokutował i z krzyża poszedł do nieba. Do niego bowiem odezwał się Zbawiciel: Zaprawdę powiadam ci, jeszcze dziś będziesz ze Mną w raju. Idźmy do stóp krzyża, niech nasze łzy złączą się z Przenajdroższą Krwią Jezusa Chrystusa, która wypływa z Jego ran.

Nie traćmy nigdy z pamięci tego, czym jest grzech, jakie nieszczęścia może nam przynieść w przyszłym życiu, jakich dóbr pozbawia nas na wieki! Wszyscy pragniemy nieba; wiedzmy jednak, że nic skalanego nie wejdzie do niebieskich przybytków. Wszystko nas zachęca i wzywa, byśmy porzucili grzechy. Syn Boży z krzyża zaklina nas, byśmy nie deptali Jego Krwi Przenajświętszej. Aniołowie i święci przypominają nam, jak wielką chwałę przygotuje nam Bóg, jeżeli unikać będziemy grzechu. Potępieni przemawiają do nas, byśmy nie wstępowali w ich ślady i nie wpadli w ręce zagniewanego Boga. Może za chwilę nie będzie nas już na ziemi i znajdziemy się w liczbie albo świętych, albo potępionych. Miejmy się na baczności, bo nie znamy dnia ani godziny. Po tysiąckroć szczęśliwy ten, kto gotowy jest w każdej chwili stanąć przed Bogiem.

Przypuszczam, że kontemplacja Ukrzyżowanego w dniach Wielkiego Postu, doprowadziła nas do konfesjonału. Teraz, ufając Jego miłosiernej miłości, starajmy się być wierni swej godności ludzi odkupionych, aż dojdziemy do pełni świętości i w chwili naszej śmierci usłyszymy zapewnienie Zbawiciela: Dziś ze Mną będziesz w raju!

Podnieśmy więc oczy i patrzmy na Chrystusa. Podnieśmy głowy i patrzmy na krzyż. Oto wisi nasze życie. Nie odchodźmy szybko z Kalwarii. Pozostańmy pod krzyżem z bolejącą Matką. Przytulmy się do krzyża Zbawiciela i do Jego świętych ran.

Panie, Ty widzisz, krzyża się nie lękam
Panie, Ty widzisz, krzyża się nie wstydzę;
Krzyż Twój całuję, pod krzyżem uklękam,
Bo na tym krzyżu Boga mego widzę.

————–

ks. Julian Wybraniec – w maju 2012 r. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w parafii pw. św. Brata Alberta w Kolbuszowej. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka organowa w teorii i praktyce.

Poleć innym!