Wspomnienie św. Leona Wielkiego
10 listopada obchodzimy wspomnienie św. Leona Wielkiego, papieża i doktora Kościoła.
Leon Wielki urodził się w Toskanii około roku 400. Od młodości wykazywał zdolności dyplomatyczne oraz wyróżniał się erudycją. To sprawiło, że często był wysyłany przez papieży czy cesarzy z misjami kościelnymi (m.in. do św. Augustyna, biskupa Hippony) lub państwowymi. W czasie jednej z takich misji został wybrany papieżem.
Jego pontyfikat przypadł na bardzo trudny czas dla Kościoła. Toczyły się spory teologiczne, pojawiały się herezje (Pelagiusza i Nestoriusza) oraz tendencje odśrodkowe w Afryce Północnej i Galii. Leon Wielki zwalczał te wszystkie błędy, broniąc jedności Kościoła. Poprzez swoich przedstawicieli brał udział w soborze w Chalcedonie (451 rok), na którym ustalono najważniejsze elementy doktryny chrystologicznej, np. wiarę w jednego Chrystusa w dwóch naturach – boskiej i ludzkiej – które są niezmienne i nieprzemieszczalne, nierozdwojone i nierozdzielne. „Piotr przemówił przez Leona” – to hasło, które przeszło do historii, wypowiedzieli biskupi, gdy na soborze odczytano list Leona skierowany do biskupa Konstantynopola.
Leon Wielki – notabene, to pierwszy papież, który otrzymał przydomek „Wielki” – doprowadził do tego, że prymat stolicy Piotrowej uznał zarówno cesarz zachodni Walerian III, jak i Konstantynopol. Oprócz tego papież wprowadził zasadę liturgicznej, kanonicznej i pastoralnej jedności Kościoła. Mogły więc powstać pierwsze zbiory oficjalnych liturgicznych modlitw łacińskich. Troska o sprawowaną liturgię, jaką przejawiał Leon, została dostrzeżona przez obecnego papieża, Benedykta XVI, który w katechezie poświęconej Leonowi Wielkiemu powiedział: „Leon Wielki nauczył swoich wiernych – a słowa jego aktualne są dziś także dla nas – że liturgia chrześcijańska nie jest wspomnieniem minionych zdarzeń, lecz uobecnieniem niewidzialnej rzeczywistości, która dokonuje się w życiu każdego z nas”.
Leon był obrońcą tak Kościoła oraz jego jedności, jak całej kultury zachodniej – skłonił do odwrotu wojska Attyli (452 rok), pertraktował ze stojącym u bram Rzymu królem Wandalów, który niestety później nie dotrzymał umowy i złupił miasto. Mimo wszystko to dzięki Leonowi ocalały trzy bazyliki: św. Piotra, św. Jana i św. Pawła, w których schronili się ludzie. Takie, a nie inne czasy wymusiły na nim to, że stał się obrońcą Wiecznego Miasta.
Zmarł 10 listopada 461 roku (kierował Kościołem 21 lat) i został pochowany w portyku bazyliki św. Piotra. Pozostało po nim 200 listów oraz 100 mów, które wygłaszał podczas różnych świąt. Dzięki temu możemy poznać ówczesne życie liturgiczne, a także wiedzę teologiczną tego papieża. Doktorem Kościoła został ogłoszony w 1754 roku przez papieża Benedykta XIV. Jest także zaliczany do grona ojców Kościoła Zachodniego.
Leon Wielki jest patronem muzyków i śpiewaków. W ikonografii przedstawia się go w szatach papieskich i tiarze. Czasem w szatach liturgicznych rytu wschodniego jako papieża piszącego. Jego atrybuty to księga, kielich i orszak z półksiężycem, któremu zastępuje drogę.
Modlitwa: Boże, który ustanowiłeś Twój Kościół na solidnej skale i obiecałeś, że nigdy nie pozwolisz, aby moce piekielne nad nim zapanowały, spraw, aby za wstawiennictwem papieża św. Leona wytrwał w Twojej prawdzie i cieszył się ciągłym pokojem. Amen (za: H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999, s. 255).
Oprac. Tomasz Powyszyński
Źródła:
http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-10.php3
http://www.deon.pl/religia/swiety-patron-dnia/art,44,sw-leon-wielki-papiez-i-dyplomata.html
http://kosciol.wiara.pl/doc/491115.Piotr-przemowil-przez-Leona-sw-Leon-Wielki
H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999.
