3 maja Kościół w Polsce obchodzi uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, głównej patronki kraju.

Naród polski słynie i od zawsze słynął ze szczególnego przywiązania do osoby Matki Zbawiciela. Już u początków polskiej państwowości Bolesław Chrobry miał wystawić kościół pod wezwaniem Matki Bożej w Sandomierzu. Z kolei Władysław Herman (ok. 1043-1102) twierdził, że dzięki wstawiennictwu Maryi został cudownie uzdrowiony. Jako podziękowanie wystawił Maryi okazałą świątynię w Krakowie.

Pierwsza ważna pieśń śpiewana w języku polskim Bogurodzica została ułożona na część Maryi. Utwór ten przez wieki był traktowany jako polski hymn narodowy. Z kultu maryjnego słynęli liczni święci pochodzący z naszego kraju (m.in. św. Stanisław Kostka, św. Jacek, bł. Władysław z Gielniowa, św. Andrzej Bobola czy św. Maksymilian Kolbe). Na terenie Polski znajduje się kilkadziesiąt dużych sanktuariów maryjnych, a wiele większych miast ma kościoły mariackie, w szczególny sposób poświęcone Maryi. Przez wieki mieszczanie chętnie zdobili swoje kamienice płaskorzeźbami Matki Pana, czego świadectwa zachowały się szczególnie w zabytkowych częściach miast. Przy domach oraz przy drogach stoją niezliczone ilości kapliczek poświęconych Maryi. Do szczególnych nabożeństw w naszym kraju należą Godzinki ku czci Najświętszej Maryi Panny czy nabożeństwa majowe, podczas których uroczyście odśpiewywana jest Litania Loretańska, a Różaniec jest chyba najchętniej odmawianą przez Polaków modlitwą.

„Osobliwą miłością ku Mnie pałają”

Sam tytuł Maryi jako Królowej narodu polskiego sięga wieku XIV, gdy Grzegorz z Sambora nazwał Matkę Bożą Królową Polski i Polaków. Jednak traktowanie Maryi jako Królowej Polski jest związane szczególnie z wydarzeniami wieku XVII.

W 1608 r. włoski misjonarz jezuita Juliusz Mancinelli miał objawienie, w którym Maryja poleciła mu, by nazwał ją Królową Polski. „A czemu mnie Królową Polski nie zowiesz? Ja to królestwo wielce umiłowałam i wielkie rzeczy dlań zamierzam, ponieważ osobliwą miłością ku Mnie pałają jego synowie” – miała powiedzieć mu Maryja. Ojciec Mancinelli miał jeszcze dwa objawienia w latach 1610 oraz 1617. Treść objawień rozsławiali m.in. kanclerz wielki litewski Albrecht Stanisław Radziwiłł oraz św. Andrzej Bobola.

Decydujące wydarzenie dla oficjalnego ogłoszenia Maryi Królową Polski miało miejsce kilkadziesiąt lat później, w czasie Potopu szwedzkiego. Kiedy już wydawało się, że Szwedzi zaleją nasz kraj, a upadek Polski jest nieunikniony, miało miejsce wspaniałe wydarzenie pod Jasną Górą, gdzie klasztor pod dowództwem o. Augustyna Kordeckiego przez półtora miesiąca odpierał napór Szwedów i do końca pozostał niezdobytą twierdzą. To wydarzenie było przełomem. Wielkie zwycięstwo religijno-symboliczne, które przypisywano wstawiennictwu Maryi, dało Polakom nadzieję i odmieniło losy wojny.

Śluby lwowskie

1 kwietnia 1656 roku ówczesny król Polski Jan Kazimierz przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej w katedrze lwowskiej oddał Królestwo Polskie szczególnej opiece Maryi. Złożył wówczas słynne śluby rozpoczynające się od słów „Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico”. Król ogłosił Maryję szczególną Patronką Królestwa Polskiego, przyrzekł szerzyć jej kult, zobowiązał się, że zdobędzie od Stolicy Apostolskiej pozwolenie na obchodzenie święta Matki Bożej jako Królowej Korony Polskiej. Podczas nabożeństwa przedstawiciel papieża odśpiewał trzykrotnie powtórzone przez obecnych nowe wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”.

Choć śluby odbyły się we Lwowie, od początku przyjęło się przekonanie, że jako obraz Królowej Polski powinna być traktowana przede wszystkim ikona jasnogórska.

Święto ku czci Królowej

Nie wszystkie śluby Jana Kazimierza zostały dopełnione. Nie udało się ustanowić święta Maryi Królowej Polski. Dopiero po odzyskaniu przez Polskę Niepodległości w roku 1918, polski Episkopat zwrócił się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o wprowadzenie dla diecezji kraju takiego święta. Papież Benedykt XV bardzo chętnie przystał na tę prośbę. Zgodził się też na proponowaną przez biskupów datę 3 maja. Miała ona upamiętniać rocznicę uchwalenia pierwszej polskiej konstytucji.

Warto dodać, że jest to mimo wszystko data kontrowersyjna, bowiem po pierwsze konstytucja nie miała nawet okazji wejść w życie, po drugie zaś była to konstytucja odwołująca się do nowoczesnych zasad, które doprowadziły do triumfu laicyzmu w życiu społecznym innych krajów. Niektórzy doszukują się nawet przy jej tworzeniu istotnych wpływów masonerii. Niemniej uroczystość Maryi Królowej Polski wpisuje się dziś wspaniale w polski koloryt związany z majem – pięknym miesiącem, w którym w sposób szczególny czcimy Maryję, podziwiając piękno budzącej się do życia przyrody, która niejako – choć w sposób dalece niedoskonały – symbolizuje Jej piękno i wspaniałość.

W kontekście tytułu Maryi Królowej Polski należy wspomnieć jeszcze jedno ważne wydarzenie, które miało miejsce w roku 1956 r. 26 sierpnia w obecności przeszło miliona wiernych zostały złożone Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego. Zredagował je prymas Stefan Wyszyński, który jednak nie mógł osobiście przewodniczyć uroczystości, był bowiem więziony przez komunistów. W czasie uroczystości modlono się o jego uwolnienie, które dokonało się kilka miesięcy później.

Główną patronką Polski Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski została ogłoszona w 1962 r. Wtedy też święto NMP Królowej Polski zostało podniesione do najwyższej rangi liturgicznej we wszystkich diecezjach polskich.

Najświętsza Maryjo, Królowo Polski, Ty zawsze wspierałaś nasz naród w najtrudniejszych dla niego momentach. Jak przez wieki, tak i dziś strzeż naszego narodu i kraju przed kataklizmami, obdarzaj mądrością i prawością rządzących, rozsiewaj miłość w rodzinach, i wypraszaj u Boga łaski, aby Polacy umieli wychowywać kolejne pokolenie na ludzi kochających Boga, Ciebie, Matko, oraz naszą ojczyznę – Polskę. Maryjo, Królowo Polski, módl się za nami.

Paweł Pomianek

Źródła:
Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski główna Patronka Polski, Brewiarz.pl.
Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski, pl.Wikipedia.org.

Poleć innym!