14 maja Kościół czci w liturgii św. Macieja, który po Wniebowstąpieniu został wybrany przez apostołów, by zastąpić zdrajcę Judasza i uzupełnić grono Dwunastu.

Owo uzupełnienie nastąpiło jeszcze przed Zesłaniem Ducha Świętego, gdy po Wniebowstąpieniu uczniowie – jak podają Dzieje Apostolskie, w liczbie około 120 – zebrali się w Jerozolimie. Piotr przemówił wówczas do braci:

«Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. (…) Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania» (Dz 1, 16a. 21-22).

Jak czytamy dalej w Dziejach Apostolskich,

postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. I tak się pomodlili: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą». I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów (Dz 1, 23-26).

W losowaniu nie decydował ślepy los. Wierzono głęboko, że to sam Bóg dokonuje wyboru – tę wiarę wskazuje choćby przytoczona wyżej modlitwa.

Z przytoczonego fragmentu Dziejów Apostolskich uzyskujemy o Macieju jeszcze jedną ważną informację. Jest on jednym z tych, którzy towarzyszyli Apostołom przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nimi. Znany historyk pierwszych wieków chrześcijaństwa Euzebiusz z Cezarei umiejscawia go w gronie 72 uczniów, spośród których Chrystus wybrał grono Dwunastu.

Niestety, na tym kończą się pewne informacje, które posiadamy o apostole. W Dziejach Apostolskich nie znajdujemy informacji o jego działalności. Niemniej, w chrześcijańskiej starożytności krążyło na jego temat wiele legend. Miał on głosić Ewangelię najpierw w Judei, następnie w Etiopii, a na końcu w Kolchidzie, czyli na rubieżach Słowian. Jego śmierć męczeńska miała nastąpić w Jerozolimie, gdzie został potraktowany jako zdrajca i wróg narodu izraelskiego. Innego zdania jest Klemens Aleksandryjski (zm. w roku 215), który twierdził, że św. Maciej zmarł śmiercią naturalną około roku 50.

Według podania relikwie Macieja miała odnaleźć słynna św. Helena (która odnalazła również Krzyż, na którym umarł Zbawiciel), matka Konstantyna Wielkiego. Później miały być one podzielone i rozdzielone po kościołach. Dziś relikwie św. Macieja są czczone m.in. w bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie oraz w Trewirze w Niemczech, gdzie kult apostoła jest szczególnie żywy.

Święty Maciej jest patronem cukierników, budowniczych, kowali, cieśli i rzeźników oraz chłopców rozpoczynających szkołę. Modlą się do niego także niepłodne małżeństwa. Ikonografia przedstawia go w długiej tunice i płaszczu. Atrybutami Macieja są: halabarda, księga i krzyż oraz kamienie, miecz, topór i włócznia, przy pomocy których – według tradycji – miał zostać umęczony.

Święty Macieju, który wiernie wypełniłeś misję powierzoną Ci przez Boga, wypraszaj nam łaskę, abyśmy z zaangażowaniem realizowali swoje powołanie, rzetelnie wypełniając zadania, które stawia przed nami Pan. Wstawiaj się za małżeństwami, które nie mogą mieć dzieci, aby Pan obdarzył je upragnionym potomstwem.

oprac. Paweł Pomianek

Źródło:
Święty Maciej, Apostoł, Brewiarz.pl.

Poleć innym!