W czwartek 11 października 2011 r. podczas Mszy świętej odprawionej na placu św. Piotra z udziałem tysięcy wiernych Benedykt XVI zainaugurował Rok Wiary.

Rozpoczął się on dokładnie w pięćdziesiątą rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II oraz w dwudziestą – opublikowania nowego Katechizmu Kościoła Katolickiego.

W napisanym przed rokiem liście apostolskim Portam fidei jako motyw ogłoszenia Roku wiary papież wskazał kryzys wiary, który dotykając wielu ludzi, przemienił całe społeczeństwa. „Nie możemy się zgodzić, aby sól zwietrzała, a światło było trzymane pod korcem. Także współczesny człowiek, jak Samarytanka przy studni, może na nowo odczuć potrzebę pójścia, aby słuchać Jezusa, który wzywa nas do wiary w Niego i zaczerpnięcia z jego źródła, wytryskującego wodą żywą. Musimy na nowo odkryć smak karmienia się Słowem Bożym, wiernie przekazywanym przez Kościół i Chlebem życia, danymi jako wsparcie tym, którzy są Jego uczniami” – argumentował ojciec święty.

Załamanie się wiary katolickiej na naszym kontynencie było bezpośrednim efektem błędnego odczytania Soboru Watykańskiego II. Dlatego właśnie Benedykt XVI zdecydował się ogłosić Rok Wiary w 50. rocznicę otwarcia soboru. Rok Wiary ma być zachętą do powrotu do dokumentów soborowych i odczytania ich we właściwym kontekście – w świetle kościelnej Tradycji. Także dlatego w ramach przygotowania do Mszy świętej na rozpoczęcie Roku Wiary wierni usłyszeli fragmenty czterech wielkich konstytucji Soboru Watykańskiego II: o Liturgii, o Kościele, o objawieniu Bożym i o Kościele w świecie współczesnym.

O konieczności powrotu do „litery” soboru, by przekazywać żywą, nieskażoną wiarę w naszej codzienności, papież wspomniał także podczas homilii podczas Mszy inauguracyjnej:

Uważam, że rzeczą najważniejszą, szczególnie przy tak znaczącej okazji, jak obecna, byłoby rozniecenie w całym Kościele tego pozytywnego napięcia, tego pragnienia, aby głosić ponownie Chrystusa współczesnemu człowiekowi. Jednak, aby ten wewnętrzny impuls do nowej ewangelizacji nie pozostał jedynie ideałem i nie grzeszył zamętem, trzeba, aby opierał się na konkretnej i precyzyjnej podstawie, a są nią dokumenty Soboru Watykańskiego II, w których znalazł on swój wyraz. Z tego względu wielokrotnie podkreślałem konieczność powrotu, by tak powiedzieć, do „litery” Soboru – to znaczy do jego tekstów – aby w nich znaleźć także autentycznego ducha i powtarzałem, że znajduje się w nich prawdziwe dziedzictwo Vaticanum II. Odniesienie się do dokumentów chroni przed skrajnościami anachronicznych nostalgii i gonienia do przodu, i pozwala na uchwycenie nowości w ciągłości. Sobór nie wymyślił nic nowego jako przedmiotu wiary ani też nie chciał zastępować, tego co stare. Raczej troszczył się o to, aby ta sama wiara nadal była przeżywana w dniu dzisiejszym, nadal była wiarą żywą w zmieniającym się świecie.
(…) Ojcowie soborowi chcieli przedstawić wiarę na nowo w sposób skuteczny; z ufnością otwarli się na dialog ze współczesnym światem, właśnie dlatego, że byli pewni swojej wiary, mocnej skały na której budowali. Natomiast w latach następnych, wielu bez rozeznania przyjęło dominującą mentalność, poddając w wątpliwość same podstawy depositum fidei, których niestety nie odczuwali już w ich prawdzie jako swoje własne.

Rok Wiary jest zaproszeniem do autentycznego nawrócenia i świadectwa. „Także dziś potrzeba bardziej przekonującego zaangażowania kościelnego na rzecz nowej ewangelizacji, aby na nowo odkryć radość w wierze i odnaleźć entuzjazm w przekazywaniu wiary” – pisał w zeszłorocznym liście papież. Jednocześnie w Rzymie trwa synod biskupów na temat nowej ewangelizacji.

Rok Wiary zakończy się 24 listopada 2013 roku, w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. Poprzedni Rok Wiary ogłosił w 1967 roku papież Paweł VI z okazji 1900-lecia śmierci Apostołów Piotra i Pawła.

Oprac. Paweł Pomianek

Poleć innym!