XXXI niedziela zwykła, rok B (4 listopada 2012)
Perykopa ewangeliczna: Mk 12,28b-34
Rozważa: ks. Krzysztof Wilczkiewicz ▼

Victor Frankl, przeprowadzając badania nad więźniami obozów koncentracyjnych, stwierdził, że życie obozowe przetrzymali jedynie ci, którzy dokładnie znali sens swojego życia i wiedzieli, dlaczego mają żyć; którzy mieli jasno określony cel swej egzystencji. W dzisiejszej ewangelii Chrystus w bardzo jasny sposób pragnie pokazać, co jest sensem i celem naszego chrześcijańskiego życia.

Pytanie postawione przez uczonego w Piśmie, o to, które z Bożych przykazań jest najważniejsze, w swojej istocie jest pytaniem o to, bez czego człowiek nie może się zbawić; bez czego nie może być przyjacielem Boga; bez czego człowiek tak naprawdę nie jest człowiekiem?

Jezusowi bardzo podoba się to pytanie. Udziela na nie bardzo jasnej i konkretnej odpowiedzi, powołując się na to, co w religii Izraela było bardzo ważne, co było sensem całego przesłania prawa mojżeszowego. Sensem tym jest posłuszeństwo jedynemu Bogu, Jego słowu, które stworzyło świat i podtrzymuje go w istnieniu. To posłuszeństwo wyrażone zostało krótkim słowem „słuchaj”.

Jednocześnie podane jest, dlaczego człowiek winien zachować posłuszeństwo: ponieważ nasz Bóg jest Bogiem jedynym. Inny bóg nie istnieje, nic co zostało stworzone, nie może się z nim równać, bo On sam jest źródłem wszystkiego, co jest na świecie. W żadnej ze stworzonych rzeczy ludzkie serce nie znajdzie pokoju i ukojenia, jakie znajduje w Bogu Jedynym.

Posłuszeństwo, które nadaje światu sens, nie jest jednak jakimkolwiek posłuszeństwem czy też posłuszeństwem ślepym. Jest to konkretne posłuszeństwo, które otrzymało to samo imię, jakie ma Bóg – Miłość. Prawdziwe posłuszeństwo, które światu i ludzkim działaniom nadaje sens to miłość.

Realizuje się ja w trzech aspektach. Pierwszym z nich jest miłość Boga. W niej człowiek angażuje całego siebie: swoje serce, duszę, umysł i moc, by w moim osobistym życiu był uwielbiony Bóg. Drugim aspektem tego posłuszeństwa miłości jest szacunek i miłość do samego siebie. Właściwa miłość siebie samego jest dopiero wyznacznikiem miłości innych ludzi, trzeciego aspektu miłości. Bez właściwego stosunku do siebie i dbania o realizacje własnych potrzeb nie będziemy wiedzieć, w jakim stopniu powinniśmy kochać innych, na ile poświęcić swój czas, zdolności i talenty, jeśli nie zaangażujemy się w rozwój swojej własnej osobowości, wiary i talentów.

Droga Siostro, Drogi Bracie, czy chcesz, by Twoje życie miało sens?

————–

Ks. Krzysztof Wilczkiewicz – 26 maja br. przyjął święcenia kapłańskie. Pochodzi z parafii Gorlice-Glinik Mariampolski. Obecnie jest wikariuszem w parafii katedralnej w Rzeszowie. Jego pasją są spotkania i rozmowy z ludźmi, zarówno w rzeczywistości, jak i w prasie lub literaturze.

————–

Tekst Ewangelii (Mk 12,28b-34)
Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań? Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych. Rzekł Mu uczony w Piśmie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary. Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: Niedaleko jesteś od królestwa Bożego. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

Poleć innym!