W polskim Kościele trwa IV Tydzień Biblijny. Z tej okazji biskupi polscy opublikowali list, który większość z nas słyszała podczas niedzielnej Eucharystii (22 kwietnia). List zawiera jednak przynajmniej kilka cennych ponadczasowych myśli, które warto pamiętać nie tylko przez okres trwania Tygodnia Biblijnego.

List nosi tytuł Objawienie Boże a objawienia prywatne, który już sam w sobie wskazuje główny temat listu i podkreśla mocno zróżnicowanie pomiędzy Objawieniem Bożym, które przekazuje Pismo Święte, a objawieniami prywatnymi. Już na wstępie listu czytamy:

Chodzi o to, aby swoją chrześcijańską tożsamość i egzystencję budować na mocnym fundamencie apostolskiego depozytu wiary i nie przeceniać wartości objawień prywatnych, a tym bardziej nie opierać swej wiary na bliżej nieokreślonych wizjach.

Różnica pomiędzy jedynym publicznym Objawieniem Bożym a objawieniami prywatnymi zostaje uwypuklona w dalszych fragmentach listu. Biskupi przedstawiają najpierw szczegółowo status poszczególnych tekstów dotyczących historii zbawienia zawartych w Biblii. Szczególny nacisk kładą na Nowy Testament, a w nim na Ewangelię. W tym kontekście wskazują na publiczny charakter objawienia Chrystusa, który – jak czytamy – „przemówił” do wszystkich narodów:

Przez Chrystusa i w Chrystusie Bóg „przemówił” do wszystkich narodów (por. Hbr 1,1-2). Głosząc Ewangelię, Jezus dał ludziom poznać Prawdę, która wyzwala z niewoli bałwochwalstwa i ateizmu (por. J 8,31). Oznajmił wszystkim, że Bóg umiłował świat (J 3,16). Słowami pełnymi dobroci i przyjaźni zaprosił każdego człowieka do dialogu z Bogiem (por. J 15,15). Zwraca się do ludzi jak do przyjaciół i obcuje z nimi (por. Bar 3,38). Więcej, stwarza im możliwość takiego przystępu do Ojca (por. Ef 2,18), że stają się uczestnikami boskiej natury (por. 2P 1,4).

Następnie Pasterze Kościoła polskiego wyjaśniają, jakie odniesienia dla nas wypływają z faktu takiego a nie innego charakteru Chrystusowego objawienia:

Na takiej podstawie Kościół od samego początku naucza, że cała wola Boga względem każdego człowieka objawiona jest w Ewangelii Jezusa i w nauczaniu Apostołów. Mamy więc dostęp do orędzia Tego, który nas miłuje (por. Ap 1,5), a słuchanie Ewangelii prowadzi nas do komunii z Ojcem i Jego Synem (por. 1 J 1,2).

Mając to wszystko na uwadze, biskupi zachęcają do osobistego oraz wspólnotowego rozważania Pisma Świętego w rodzinach, wspólnotach.

Oby Pismo Święte nie było jedną z wielu książek porzuconych na półce!

– podkreślają z naciskiem.

Dalsze fragmenty listu zostały z kolei poświęcone objawieniom prywatnym, których charakter sygnatariusze listu również dokładnie opisują:

Dane ludziom objawienia prywatne nie dodają nic nowego do Objawienia Bożego, które jest przekazywane w Piśmie świętym i w żywej Tradycji Kościoła. Niczego też w nim nie przekreślają i nie poprawiają. Pełnią wobec niego służebną rolę. Udzielane są przez Boga pojedynczym osobom, aby Kościołowi powszechnemu lub wspólnotom lokalnym czy określonym grupom mocniej przypomnieć prawdę już obecną w Piśmie świętym i Tradycji. W ten sposób mogą pomóc w pełniejszym przeżywaniu tej prawdy w konkretnym czasie (por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 67).

Na koniec zwróćmy uwagę na jeszcze jeden bardzo ważny fragment, który w sposób jasny i konkretny wskazuje, kiedy przyjęcie prywatnego objawienia może być owocne:

(…) każde objawienie prywatne, aby mogło być użyteczne dla innych osób, a nawet dla ogółu wiernych, musi być uznane przez Urząd Nauczycielski Kościoła. Dlatego trzeba zachować wielką ostrożność w przyjmowaniu treści dotyczących wiary i moralności zawartych w objawieniach prywatnych.

Wybór i omówienie: PP
Cytaty za: Opoka.org.pl.

Poleć innym!