Liturgia jako akt Kościoła powszechnego, a nie jakieś grupy, nie może się stać miłym rodzinnym spotkaniem – mówił w wywiadzie, który na swoich stronach publikuje Radio Watykańskie ks. prałat Nicola Bux, konsultant Kongregacji Nauki Wiary oraz Urzędu Papieskich Celebracji Liturgicznych, a także autor poczytnej książki Jak chodzić na Mszę i nie stracić wiary.

Dyskusja nad przebiegiem posoborowej reformy liturgicznej odżyła po ostatnim kazaniu ojca świętego Benedykta XVI z okazji Bożego Ciała oraz po wygłoszonym przez papieża przesłaniu na Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny. Papież stwierdził, że posoborowa reforma liturgii często ograniczała się do zmian czysto zewnętrznych.

Poproszony o komentarz w tej sprawie ks. Nicola Bux, w krótkim wywiadzie przedstawił kilka wątpliwości dotyczących reformy liturgii. „W liturgii stracono wymiar wertykalny, podobnie zresztą, jak w etyce czy życiu społecznym. A zatem liturgia przestała być rozumiana jako prawo Boga do bycia czczonym tak, jak On sam to ustalił. I stała się naszą uzurpacją do swobodnego tworzenia kultu i sprawowania go według naszych zwyczajów” – stwierdził ks. Prałat i powołuje się na słowa obecnego papieża, który w czasach gdy był jeszcze kardynałem, pisał: „Liturgia stała się swoistą formą rozrywki, spędzania wolnego czasu”.

„Myślę – mówił ks. Bux – że dziś trzeba przywrócić zasadę, że liturgia nie jest dobrem, którym możemy swobodnie dysponować, gdzie możemy robić to, co się nam podoba, dodawać, co chcemy, i usuwać, co nam nie pasuje. Nie, liturgia jest publicznym aktem Kościoła, jak o tym pisze sam Sobór Watykański II w Konstytucji o liturgii, i dlatego jest regulowana przez Stolicę Apostolską, co przypomina Sobór w słynnym paragrafie 22 konstytucji: «Nikomu innemu, choćby nawet był kapłanem, nie wolno na własną rękę niczego dodawać, ujmować ani zmieniać w liturgii». Jednakże stało się inaczej, stało się właśnie to, czego Sobór nie chciał”.

Nicola Bux wspomniał również, że posoborowa reforma liturgiczna wciąż czeka na rzetelne przeprowadzenie. Musi to być jednak prawdziwa reforma, a nie rewolucja, która w centrum liturgii stawia człowieka. Włoski kapłan przypomniał też słowa papieża, który stwierdził kiedyś, że kryzys Kościoła jest konsekwencją upadku liturgii.

Na prośbę o podanie przykładu, w czym reforma posoborowa sprzeciwiła się woli ojców soborowych, ks. Bux wskazał na zepchnięcie w liturgii na boczny tor aspektu adoracyjnego. „Adoracja oznacza, że ludzie przychodzą do kościoła, by uznać swego Pana i oddać Mu cześć. Jest to rzecz podstawowej wagi. Jeśli tego brakuje, może się zdarzyć wszystko” – podkreślił. Zwrócił też uwagę, że przykładem błędu posoborowego jest usunięcie z centralnego miejsca Najświętszego Sakramentu, który często znajduje się w bocznej kaplicy, a postawienie w centrum tronu dla kapłana. „Na to Sobór nigdy nie pozwolił – przypomina. – Doszło do tego na zasadzie stopniowych ustępstw: najpierw usunęliśmy z centralnego miejsca Pana Boga w Najświętszym Sakramencie, a Jego miejsce zajęliśmy my, duchowni. I to w okresie, gdy my, kapłani, nie mamy się czym chwalić”.

Ks. Bux wskazał też dwa podstawowe klucze do właściwego odczytania soboru, które wskazuje Benedykt XVI, a są nimi postrzeganie soboru w kontekście historycznym, w jedności z całą dotychczasową Tradycją, oraz wiara. „Vaticanum II nie da się zrozumieć bez wiary” – zaznaczył.

Na koniec wyraził nadzieję, że wkrótce Benedykt XVI napisze encyklikę o liturgii, „aby również kardynałowie, biskupi i kapłani byli w tym zgodni z Papieżem”. „Kardynałowie i biskupi muszą zrozumieć, że ich posługa jest ważna tylko wtedy, gdy jest spełniania w jedności z Biskupem Rzymu. Nie mówiąc już o zgorszeniu, jakie powodują wśród wiernych” – zakończył ksiądz prałat.

Oprac. PP

Cały wywiad przeczytasz tutaj.

Poleć innym!