Robert Płonka / Ogrody Kościelne ▼

Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek» [J 19,5].

Najwybitniejsi badacze roślin biblijnych, tacy jak Michael Zochary czy James A. Duke, w swoich książkach poza zwyczajowym opisem roślin występujących w Biblii, takich jak gałązka oliwna, figi czy winorośl, zwracają uwagę również na rośliny nietypowe. Efekt takich poszukiwań przedstawiłem już przy okazji opisu Krzewu mojżeszowego. Kolejną taką ciekawostkę stanowi korona cierniowa Chrystusa oraz dociekania badaczy, z jakiej rośliny została ona upleciona.

Wymienieni autorzy wspominają o roślinie zwanej głożyną lub też „cierniem Chrystusa” (Ziziphus spina-christi). Bardzo prawdopodobne, że to z tej rośliny upleciona została korona, założona na głowę Jezusa. Wydarzenie to opisują w swoich ewangeliach jego uczniowie: św. Mateusz, św. Marek oraz św. Jan. Dwaj pierwsi wspominają w nich o „wieńcu z ciernia”, natomiast św. Jan użył słowa „korona”:

A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: «Witaj, Królu Żydowski!» I policzkowali Go [J 19, 2-4].

Sam cierń ma w Biblii znaczenie symboliczne, związane z cierpieniem, nieszczęściem i bólem. W Księdze Rodzaju, gdy Adam i Ewa po zjedzeniu zakazanego owocu poznali, że są nadzy, skryli się przed Bogiem w ogrodzie. Bóg wypowiedział wtedy do Adama następujące słowa:

(…) przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu:
w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie
po wszystkie dni twego życia.
Cierń i oset będzie ci ona rodziła,
a przecież pokarmem twym są płody roli [Rdz 3, 17-19].

Michael Zochary zauważa, że na Bliskim Wschodzie znajduje się wystarczająco dużo roślin posiadających ciernie, z których możliwe było uplecenie korony dla Chrystusa. Dlaczego więc to Ziziphus jest tak nazywany? Badacz wskazuje tu na tradycję chrześcijańską i wykształcenie się z biegiem lat nazwy własnej „Christ thorn” (ang. cierń Chrystusa). Drugi z badaczy, James A. Duke, opisując przypadek korony cierniowej Chrystusa, przyznaje, z całym szacunkiem dla Zohary’ego, że jego zdaniem jest dwóch równorzędnych kandydatów na roślinę, z której mogła być zrobiona korona cierniowa: wspomniany Ziziphus spina-christi oraz Sarcopoterium, zwany również krwiściągiem ciernistym.

Ogród Botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego również wymienia obie rośliny. Z artykułu na stronie dowiemy się dodatkowo o używaniu powszechnie występujących roślin ciernistych jako opału. Po osądzeniu Jezusa mogły one zostać zauważone i użyte do uplecenia korony cierniowej, choć początkowo miały służyć utrzymywaniu ognia palącego się w pretorium Piłata.

Interesujące dociekania badaczy nie powinny jednak przyćmić symbolicznej roli samej rośliny oraz uczuć, jakie powinna ona wywoływać. Patrzę na ogród biblijny oraz na ludzi, zatrzymujących się przy tabliczce opisującej roślinę. I choć roślin jest w ogrodzie dużo, to wyobrażam sobie, że to przy krzewie cierniowym dochodzi do chwilowego zastanowienia, podczas którego w głowach ludzi pojawia się obraz bólu, wzruszenia, a nawet strachu i rozpaczy. Jakich uczuć doświadczał Chrystus, gdy wkładano Mu na głowę koronę cierniową?

To w warstwie merytorycznej, w swego rodzaju impresji, widzę istotę zakładania ogrodów biblijnych. Prawdziwie piękna jest bowiem sama świadomość, że nawet mały cierń może powiedzieć nam tak wiele o samym Bogu.

Robert Płonka / Ogrody Kościelne
www.ogrodykoscielne.pl

———————
Robert Płonka jest pomysłodawcą projektu „Ogrody Kościelne”, którego celem jest projektowanie oraz tworzenie ogrodów dla obiektów sakralnych. Jego zdaniem ogrody kościelne to miejsca szczególne, które dzięki odpowiedniemu zaprojektowaniu mogą wyrażać sacrum, jak również ewangelizować wiernych. W kręgu jego zainteresowań znajdują się również ogrody biblijne oraz stworzona przez niego koncepcja ogrodów tematycznych – posiadających swój motyw przewodni i opowiadających ciekawą historię wszystkim odwiedzającym je osobom.

Poleć innym!