XXXII niedziela zwykła, rok B (11 listopada 2012)
Perykopa ewangeliczna: Mk 12,38-44
Rozważa: ks. Tomasz Blicharz ▼

Chrystus naprawdę nie oczekuje od nas nie wiadomo jak wiele. Na przykładzie ubogiej wdowy pokazuje nam, że nie w ilości upatruje wartość, ale w tym, czy to, co dajemy, pochodzi z serca. Bóg jest czujny na nasze dobro. Wdowa, podobnie jak inni, bogaci, wrzucający wiele, nawet pewnie nie spostrzegła, że Bóg patrzy na to, co robi. A Bóg widzi naszą codzienność. Uboga wdowa – pewnie nikt na nią nie zwrócił uwagi… Podeszła, wrzuciła dwa pieniążki i kamera Bożej miłości to zarejestrowała. I to wystarczyło, aby przez ponad dwa tysiące lat czytano o niej w Biblii.

Podobnie my, ludzie współczesnych czasów. Gdybyśmy mieli świadomość tego, że Bóg cały czas przygląda się naszej codzienności i kamera Bożej miłości cały czas jest uruchomiona… Czasem nawet nie mamy świadomości tego, że jakiś mały gest, miłe słowo, pomoc drugiemu człowiekowi, uśmiech – to są te rzeczy, które kamera Bożej miłości rejestruje w księdze naszej walki o niebo.

Uboga wdowa, choć sama niewiele miała, to jednak była zdolna do poświęceń i oddała Bogu wszystko. Czego nas uczy to wydarzenie? Ofiara w naszym życiu jest konieczna i chodzi tu o ofiarę, którą składamy dobrowolnie. Niekoniecznie musi to być ofiara materialna, ale taka, która jest dostosowana do istniejących potrzeb, a także wywiera korzystny wpływ na nasz stosunek do Pana Boga.

Czego więc żąda od nas Chrystus przez tę opowieść. Chrystus chce, aby zbliżając się do Niego, oddać Mu się w całości. Nie tak, jak czynili to bogacze, oddając z tego, co im zbywało, ale jak czyniła to uboga wdowa, która sama nie mając, dała wszystko, a tym samym jasno określiła swoją przynależność do Boga i pokazała ufność w Jego pomoc. Zauważmy, co powiedział o niej Pan Jezus: „dała najwięcej, bo oddała wszystko, co miała”.

Oddać wszystko… – czy możemy się aż tak poświęcić? Nie mówię, żeby nic nie posiadać, bo można posiadać, ale nie można być do tego przywiązanym. Oddać wszystko, to całkowicie zawierzyć Bogu i przyjmować Jego wolę – zarówno tę korzystna dla nas, jak i niekorzystną. Bo przecież gdy Bóg z nami, to któż przeciwko nam?

————–

Ks. Tomasz Blicharz – ceniony młody kaznodzieja i rekolekcjonista z diecezji rzeszowskiej. Ostatnio nazywany również duszpasterzem blokowisk rzeszowskich. Pisał rozważania biblijne do rzeszowskiego dodatku do „Niedzieli”. Jak sam twierdzi: Biblii nie studiował, tylko próbuje nią żyć.


————–
Tekst Ewangelii (Mk 12,38-44)
Jezus nauczając mówił do zgromadzonych: Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok. Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie.

Poleć innym!