Marcin Stradowski ▼

Po nałożeniu na siebie wizerunku z Manoppello i negatywu twarzy z Całunu Turyńskiego zgadzają się proporcje twarzy, a nawet układ ran osoby, która miała styczność z płótnami. Zatem płótna oddają oblicze tej samej osoby.

Mamy do czynienia z kolejnym wielkim darem dla ludzkości, ale czy całun z Manopello jest chustą, którą użyła św. Weronika do otarcia twarzy Jezusa idącego z krzyżem na Kalwarię? Pan Bóg wystawia nas na próbę, a może po prostu nas prowokuje do nieustannego szukania prawdy; być może nam przypomina, że Syn żył na ziemi i jego historia jest prawdziwa. Jezus nie jest postacią legendarną, a Jego obecność na ziemi jest na wiele sposobów potwierdzana. On przypomina nam o sobie, choćby posługując się przedmiotami, które – autentyczne czy nie – nie pozwalają nam o Jezusie nie myśleć. Chrystus wciąż żyje w nas, jest pożądany i poszukiwany. Chcemy poznać Jego Święte Oblicze. I być może Wszechmogący Bóg sprawił, że płótna z Jego Obliczem cudem zachowały się aż do naszych czasów.

Chusta z Manoppello jest czczona jak relikwia chrześcijańska. Znajduje się w sanktuarium w miasteczku Manoppello we Włoszech. Na tkaninie uwieczniony jest wizerunek – jak wierzymy – Jezusa Chrystusa. Chusta ma wymiary: 17 cm (szerokość) na 24 cm (długość). W kapucyńskim kościele Sanctuario di Volto Santo jest przechowywana od 1638 roku. Została umieszczona w obustronnie oszklonej monstrancji, gdyż obraz jest przezroczysty. Na tkaninę nie można nałożyć pigmentu i nie da się na niej malować. Wizerunek można zobaczyć, ale jedynie patrząc z odpowiedniego miejsca, pod kątem i nie pod światło. Przy różnym ustawieniu z boku, kolory zmieniają się. Zakłada się, że mamy do czynienia z chustą św. Weroniki, która to chusta została wywieziona z Rzymu w 1527 roku. Jeśli to założenie jest prawdziwe, w Watykanie znajduje się malowana kopia, a nie oryginał.

Gdy założymy, że Całun Turyński jest prawdziwą szatą pogrzebową Jezusa, wtedy porównanie z chustą z Manopello mogłoby wykazać prawdziwość także tego drugiego materiału. Takie zestawienie sporządziła siostra Blandina Paschalis Schlömer z Manopello. W wyniku jej badań dowiadujemy się, że po nałożeniu na siebie wizerunku z Manoppello i negatywu twarzy z Całunu Turyńskiego zgadzają się proporcje twarzy, a nawet układ ran osoby, która miała styczność z płótnami. Zatem płótna oddają oblicze tej samej osoby.

Jednak bezpośredniego badania tkaniny z Manopello do tej pory nie przeprowadzono. Dwukrotnie podjęto próbę wyjęcia Chusty spomiędzy szyb – w 1703 i w 1714 roku. Wtedy okazało się, że Oblicze przestało być widoczne, a pojawiło się ponownie dopiero po umieszczeniu go w starych ramach. Od tego czasu nikt nie podejmował prób wyjęcia płótna i dokonania badania. Jednym z atrybutów chusty z wizerunkiem jest jego trójwymiarowość. Gdy analizuje się negatyw fotografii Chusty, obraz jest lepiej widoczny niż na Całunie Turyńskim.

Niezwykłe są także różnice obrazu na rewersie i awersie Chusty. Nie są one zauważalne od razu. Oblicza są identyczne ale układ włosów już nie… Taki efekt można uzyskać, wykonując serię zdjęć w krótkim czasie. Wygląda na to, że na płótnie zarejestrowane zostały dwa obrazy w niewielkim przedziale czasowym. Wiatr poruszył włosy i w ten sposób została zarejestrowana zmiana na Obliczach.

1 września 2006 roku Benedykt XVI odwiedził Sanktuarium Volto Santo w Manoppello i była to pierwsza wizyta papieska w tym miejscu.

Prośmy Maryję, aby towarzyszyła nam na naszej drodze ku Obliczu Jej Syna.

Więcej o Chuście z Manopello:

Paul Badde
Boskie Oblicze. Całun z Manopello
ISBN: 83-89862-69-7
Radom (Polwen) 2006
Stron 336

————–
Marcin Stradowski – ur. w 1972 r.; jest mężem Kasi i ojcem dwóch synów: Piotrka i Michała. Mieszka w Warszawie. Jest świeckim dominikaninem (tercjarzem – OPs). Za patrona obrał św. Jacka – pierwszego polskiego dominikanina – oraz bł. Jana z Vercelli.

Tekst pochodzi z książki Marcina Stradowskiego „Rozważania na każdy dzień. Cz. VI: Okres zwykły od 28 maja do 30 czerwca”. Do zamówienia w pakiecie ebooków Libenter.pl.

Poleć innym!