Święci Apostołowie Piotr i Paweł. Źródło: http://www.konkatedra.lubaczow.pl

Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła obchodzona jest wspólnie 29 czerwca już od III wieku. Obaj Apostołowie położyli fundamenty pod kształtowanie się pierwotnego Kościoła, obaj ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie. Tradycja podawała, że stało się to w tym samym dniu.

Święty Piotr przed powołaniem przez Chrystusa był rybakiem i miał na imię Szymon. Jezus zmienił mu imię, by wyrażało ono misję, którą otrzymał. Chrystus powierzył mu misję kierowania jego Kościołem na ziemi: „Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej Opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą” (Mt 16,18). We wszystkich wykazach apostolskich w Piśmie Świętym Książę Apostołów stawiany jest na pierwszym miejscu.

Piotr – wraz z Janem i Jakubem – uczestniczył w najbardziej doniosłych wydarzeniach ziemskiego życia Jezusa, przede wszystkim w Przemienieniu na górze Tabor. Momentem przełomowym w życiu Piotra było jego trzykrotne zaparcie się Chrystusa, a potem łzy smutku i żalu oraz trzykrotne wyznanie wiary w zmartwychwstałego Mistrza.

Po odejściu Chrystusa św. Piotr stanął na czele tworzącego się Kościoła. Po zesłaniu Ducha Świętego to on wygłosił płomienną mowę, w wyniku której tysiące osób uwierzyły w Jezusa Chrystusa. Piotr podejmuje również kluczowe decyzje, dotyczące m.in. uzupełnienia grona Apostołów czy powołania siedmiu diakonów. On jest też obiektem pierwszych ataków ze strony faryzeuszów.

Św. Piotr napisał dwa listy wchodzące w skład kanonu Nowego Testamentu. Poniósł śmierć męczeńską na wzgórzu watykańskim. Został ukrzyżowany głową w dół – było to jego życzenie, czuł się niegodny, by umierać jak Chrystus. W ikonografii jest najczęściej przedstawiany z dwoma kluczami, będącymi symbolem kluczy Królestwa Bożego.

Święty Paweł pochodził z Tarsu w Cylicji. Do chwili nawrócenia nosił imię Szaweł. Był obywatelem rzymskim, co dawało mu pewne prawa, oraz członkiem stronnictwa faryzeuszy. Jako gorliwy faryzeusz szczerze nienawidził i prześladował chrześcijan. Był jednym ze świadków ukamienowania św. Szczepana – pierwszego męczennika.

Nawrócił się nieopodal miasta Damaszek, do którego jechał przekazać najwyższym kapłanom listy polecające dotyczące chrześcijan, bowiem duża ich liczba ukryła się w tym mieście przed prześladowaniami. Gdy był już w pobliżu miasta, otrzymał od Chrystusa objawienie, spadł z konia, ujrzał światłość i usłyszał głos: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz” (Dz 9,5). Natychmiast się nawrócił, stając się gorliwym chrześcijaninem.

Głównie ze względu na rezerwę, z jaką podchodzili do niego Apostołowie, oraz z powodu grożących mu prześladowań ze strony jego dawnych stronników, którzy uważali go za renegata, Paweł głosił Ewangelię wśród pogan i odbył cztery wielkie podróże misyjne, zakładając w Syrii, Małej Azji, Grecji, Macedonii, Italii nowe gminy chrześcijańskie. Po opuszczeniu gmin do wielu z nich pisał listy, stąd jest on również autorem aż 13 spośród 27 ksiąg Nowego Testamentu.

Paweł był dwukrotnie więziony, a w 67 r. poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie mieczem (ta forma była zarezerwowana dla obywateli rzymskich). Z tego względu ikonografia przedstawia go najczęściej właśnie z mieczem.

Święty Piotrze, chroń Twój Święty Kościół. Niech wszyscy jego członkowie wzrastają w wierze i budują świat swoją postawą. Święty Pawle, ucz nas wiernego wyznawania i mężnego trwania przy swojej wierze nawet wówczas, gdy grożą nam za to nieprzyjemności czy prześladowania. Święci Apostołowie Piotrze i Pawle, wspierajcie naszą słabą wiarę, abyśmy umocnieni Waszym przykładem, potrafili w każdej sytuacji wybierać Chrystusa.

Paweł Pomianek

Poleć innym!