Odpust zupełny za cierpiących w czyśćcu
Od 1 do 8 listopada każdy wierny może uzyskać specjalny odpust zupełny (jeden w danym dniu), który ofiaruje się za zmarłych pokutujących w czyśćcu. (Do pozostałych dni w roku przewidziany jest uzyskiwany na tych samych warunkach odpust cząstkowy).
Specjalnymi warunkami dla uzyskania odpustu są:
- pobożne nawiedzenie cmentarza;
- odmówienie, choćby w myśli, modlitwy za zmarłych.
Wymagane jest też zachowanie zwyczajnych warunków odpustu, do których należą:
- bycie w stanie łaski uświęcającej;
- przyjęcie Komunii świętej;
- odmówienie modlitwy w intencjach Ojca Świętego (ten warunek wypełnia się całkowicie przez odmówienie jeden raz „Ojcze nasz” i „Zdrowaś”);
- wykluczenie wszelkiego przywiązania do grzechu nawet powszedniego.
Odpusty i modlitwa za naszych zmarłych to najpiękniejsze dary, jakimi możemy ich obdarzyć w pierwszych dniach listopada.
Oprac. PP
zdjęcie: Arkadiusz Pomianek
Katechizm Kościoła Katolickiego o odpustach:
1471 Nauka o odpustach i jej praktyczne zastosowanie w Kościele ściśle łączą się ze skutkami sakramentu pokuty.
„Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych.
Odpust jest cząstkowy albo zupełny zależnie od tego, czy od kary doczesnej należnej za grzechy uwalnia w części czy w całości”. Każdy wierny może uzyskać odpusty dla siebie lub ofiarować je za zmarłych.
1472 Aby zrozumieć tę naukę i praktykę Kościoła, trzeba zobaczyć, że grzech ma podwójny skutek. Grzech ciężki pozbawia nas komunii z Bogiem, a przez to zamyka nam dostęp do życia wiecznego, którego pozbawienie nazywa się „karą wieczną” za grzech. Każdy grzech, nawet powszedni, powoduje ponadto nieuporządkowane przywiązanie do stworzeń, które wymaga oczyszczenia, albo na ziemi, albo po śmierci, w stanie nazywanym czyśćcem. Takie oczyszczenie uwalnia od tego, co nazywamy „karą doczesną” za grzech. Obydwie kary nie mogą być traktowane jako rodzaj zemsty, którą Bóg stosuje od zewnątrz, ponieważ wypływają one jakby z samej natury grzechu. Nawrócenie, które pochodzi z żarliwej miłości, może doprowadzić do całkowitego oczyszczenia grzesznika, tak że nie pozostaje już żadna kara do odpokutowania.
